Ο παπάς, ο νεωκόρος και το μεσαίο δάχτυλο

ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ

Ενα δώρο Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς είναι για τους Κύπριους. Για να μπουν στον νέο χρόνο με ελπίδα.Αν τώρα δεν είχε καθοριστεί

Ενα δώρο Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς είναι για τους Κύπριους. Για να μπουν στον νέο χρόνο με ελπίδα. Αν τώρα δεν είχε καθοριστεί εκείνο το χρονοδιάγραμμα των διαπραγματεύσεων τον Ιανουάριο, πάλι θα μπορούσαν να σηκώνονταν τα ποτήρια με ελπίδα για την ειρήνη το βράδυ της Πρωτοχρονιάς, αλλά αφού καθορίστηκε το χρονοδιάγραμμα, υπάρχουν συγκεκριμένοι λόγοι για την ελπίδα αυτήν τη φορά. «Είναι μήπως η τελευταία πράξη; Φτάσαμε στο τέλος;», ρωτάνε συνεχώς όλοι. Ξέρετε, όλοι βαρεθήκαμε αυτό το έργο που παίζεται για χρόνια. Χάσαμε την πίστη μας. Πλέον δεν πιστεύουμε τόσο εύκολα ότι θα γίνει κάτι. Αλλά υπάρχει κάτι διαφορετικό τώρα σε αυτήν την πράξη. Διαφορετικοί ηθοποιοί. Βγαίνουν και αυτοί στο προσκήνιο. Η Βρετανία. Η Τουρκία. Η Ελλάδα. Οι γνωστοί εγγυητές μας. Οι εγγυητές μας με ποινικό μητρώο. Οι αγαπημένοι εγγυητές μας, οι οποίοι μας έκαναν μεγάλα κακά. Πρώτη φορά βγαίνουν ενώπιόν μας σε αυτές τις διαπραγματεύσεις. Για να δούμε, αν συμφωνήσουν μεταξύ τους ο Νίκος με τον Μουσταφά, θα το αποδεχτούν και αυτοί και θα συμφωνήσουν μεταξύ τους; Μπορείτε να γιορτάσετε με ελπίδα τα Χριστούγεννα και αμέσως μετά την Πρωτοχρονιά. Αυτό είναι το δώρο που σας χάρισε ένα δείπνο στη νεκρή ζώνη. Δεν το έκανε η καρδιά των ηγετών να μπείτε χωρίς ελπίδα στη νέα χρονιά. Αναγνωρίστε την αξία τους!

Με αυτή την ευκαιρία, να σας διηγηθώ ένα ανέκδοτο από τη χώρα μας. Ήταν μια ελληνοκυπριακή κωμόπολη. Κυριακή ημέρα. Η εκκλησία ήταν ασφυκτικά γεμάτη. Ο παπάς κάνει τη λειτουργία. Ακριβώς απέναντί του στέκεται ο νεωκόρος. Καθώς ετελείτο με ευλάβεια η λειτουργία, ο νεωκόρος είδε, λέει, ένα χαρτονόμισμα των πέντε λιρών στο πάτωμα μπροστά στον παπά. Τότε ήταν καλά λεφτά. Ο νεωκόρος ειδοποίησε τον παπά με ένα νεύμα. Κατόπιν τούτου, ο παπάς έκανε ένα βήμα στα κρυφά και πάτησε πάνω στα χρήματα. Στο μεταξύ, ο νεωκόρος δεν κάθισε άπρακτος. Τρίβοντας με τον αντίχειρά του τον δείκτη του, του έγνεψε ότι «τα μισά είναι δικά μου, ε». Απαντώντας του, ο παπάς του έκανε νόημα πως ήταν εντάξει, σφίγγοντας τη γροθιά του και προτάσσοντας τον αντίχειρά του. Μόλις τελείωσε η λειτουργία διαλύθηκε ο κόσμος. Ο παπάς έσκυψε κρυφά με άνεση, πήρε τα χρήματα που βρίσκονταν κάτω από το πόδι του και τα έβαλε στην τσέπη. Ο νεωκόρος πλησίασε τον παπά και του είπε: «Πάτερ, δώσε μου τις δυόμισί μου λίρες να φεύγω». Ο παπάς έκανε πως δεν ήξερε για ποιο πράγμα του μιλούσε και τον ρώτησε «τι χρήματα θες;». «Πάτερ, δεν είμαι εγώ που σου έδειξα τα χρήματα;», είπε ο νεωκόρος. «Εσύ μου τα έδειξες», απάντησε ο παπάς. «Και εσύ δεν μου έκανες νόημα πως είναι εντάξει;» τον ξαναρώτησε. «Ναι, το έκανα», του είπε και δείχνοντας στον νεωκόρο το μεσαίο του δάχτυλο με τυπικά κυπριακό τρόπο, πρόσθεσε: «Τι περίμενες ρε πεζεβέγκη, μέσα σε τόσο κόσμο να σου κάνω έτσι;»

Πώς το βρίσκετε; Μας ταιριάζει, έτσι δεν είναι; Στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων κανένας δεν έκανε σε κανέναν αυτή την κίνηση που έκανε ο παπάς. Από τον Ραούφ Ντενκτάς και τον Μακάριο μέχρι τις μέρες μας. Διότι τα βλέμματα όλων είσαι στραμμένα πάνω τους, όπως στην εκκλησία. Δεν θα μπορούσαν να το έκαναν, έστω και αν το ήθελαν. Γι’ αυτό μας παρουσιάστηκαν μόνο σφίγγοντας τα χέρια τους και προτάσσοντας τον αντίχειρά τους. Και εμείς γεμίσαμε πάντα με ελπίδα όπως τον νεωκόρο που ονειρευόταν ότι θα πάρει τα μισά από το πεντόλιρο. Ύστερα είδαμε ότι έκαναν άλλο νεύμα ο ένας στον άλλο. Και είναι αλήθεια πως πάντα εμείς τρώγαμε το παλούκι. Ελπίζουμε ότι αυτήν τη φορά μετά την εκστρατεία της Γενεύης να μην περάσουμε την απογοήτευση του νεωκόρου. Είμαστε Κύπριοι εμείς. Χρησιμοποιούμε καλά τον δείκτη μας με τον αντίχειρά μας. Τι καλά θα ήταν αν δεν έπεφτε στο μερίδιό μας πάλι ο δείκτης. Ούτε ο παπάς να γίνουμε. Ούτε ο νεωκόρος. Ούτε και ο χότζας που ξεγεννά τη γυναίκα φυσώντας!
Πηγή: Πολίτης