Μπροστά στην ανανική λαίλαπα...

Με τον Κωστάκη Αντωνίου 
Το δείπνο της Παρασκευής, οι όμηροι των δυτικών επιλογών, ο συγχυσμένος λαός και η αμήχανη αντιπολίτευση

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και οι ηγεσίες ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ δεν έχουν αντιληφθεί ότι τα ξένα κέντρα αποφάσεων τούς γνωρίζουν πολύ καλύτερα απ' ό,τι τους γνωρίζουν οι Κύπριοι. Τον λαό, μπορούν να τον ξεγελούν. Τους Τούρκους, τους Αμερικανούς και τους Άγγλους, όχι.
Διότι όλοι οι διαχειριζόμενοι σήμερα το εθνικό θέμα είναι γνωστότατοι στα ξένα κέντρα, με όλες τις πολιτικές δυνατότητες και αδυναμίες τους, με όλες τις αγκυλώσεις και τις προσωπικές και κομματικές ατζέντες τους και με όλα τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά τους.

Υπήρξαν, άλλωστε, στις πλείστες φάσεις του Κυπριακού, ένθερμοι θιασώτες της αγγλο-αμερικανικής πολιτικής και υποστηρικτές όλων σχεδόν των σχεδίων που υπέβαλαν. Από τη βρετανοτουρκικής έμπνευσης διζωνική, μέχρι το τουρκικο-δυτικό σχέδιο Ανάν.

Συνεπώς, εάν πιστεύει ο Πρόεδρος Αναστασιάδης ότι οι Αγγλο-αμερικανοί και ο Ερντογάν θα καταληφθούν από παραλυτικό φόβο -εάν προβάλει κάποια στοιχειώδη αντίδραση σε προτάσεις τους ή ενδυθεί για μερικές ώρες τη φουστανέλα- και θα τρέξουν να τον ικανοποιήσουν, τότε, διαπράττει γκάφα που δεν θα έπραττε ούτε πρωτοετής φοιτητής Πολιτικών Επιστημών. Ο Νίκος Αναστασιάδης και οι ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων είναι όμηροι των δυτικών επιλογών και των δικών τους κομματικών αγκυλώσεων.

Τα κόλπα και τα αγγρίσματα, κι οι μεγαλόστομες διακηρύξεις και οι επικοινωνιακές φουστανέλες, να μένουν στο περιθώριο. Το Προεδρικό, η Πινδάρου και η Εζεκία Παπαϊωάννου είναι ποντίκια που βρυχώνται και, μετά τον «βρυχηθμό», βάζουν την ουρά στα σκέλια, βάζουν νερό στο κρασί τους και προσαρμόζονται σε όσα τα ξένα κέντρα αποφασίζουν. Και τα ξένα κέντρα επιβάλλουν τις φιλοτουρκικές θέσεις τους.

Αμέσως μετά το προσωρινό άγγρισμα του Αναστασιάδη στο Μον Πελεράν ανέλαβαν δράση οι ξένοι. Τα Ηνωμένα Έθνη, ο Έιντε, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ήλθε εδώ ο αρχηγός του Φόρεϊν Όφις, απεστάλη Αμερικανός Υφυπουργός και, μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, χρύσωσαν το χάπι της επανέναρξης του διαλόγου. Πώς; Με την αποδοχή από την ελληνοκυπριακή πλευρά της τουρκικής πρότασης για καθορισμό ημερομηνίας σύγκλησης πενταμερούς, προτού υπάρξει σύγκλιση στα κριτήρια του εδαφικού και προτού κατατεθούν χάρτες.

Οι ξένοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν υπάρχουν μηχανισμοί στοιχειώδους διεκδικητικότητας, ούτε στο Προεδρικό, ούτε στην Πινδάρου και στην Εζεκία Παπαϊώννου. Η φιλοσοφία που επικρατεί είναι να απολαύσουμε τον βιασμό, αφού δεν μπορούμε να τον αποφύγουμε. Παράλληλα, γνωρίζουν ότι έχουν να κάμουν με έναν κουρασμένο, συγχυσμένο και οικονομικά καταπονημένο λαό, ο οποίος δεν μπορεί να διακρίνει το ψέμα από την αλήθεια.
Ωστόσο τους καταλαμβάνει παραλυτικός φόβος κάθε φορά που αυτός ο λαός χάνει την πίστη του -ή καλύτερα την ψευδαίσθησή του- προς τη λύση, γι' αυτό και σπεύδουν να ανακαλύψουν τρόπους ενίσχυσης της «αυτοπεποίθησής» του. Εξού και, μετά την κατάρρευση στο Μον Πελεράν, ο Έιντε έσπευσε να προετοιμάσει το δείπνο έχοντας μπροστά του, πλέον, τη νέα παραχώρηση του Νίκου Αναστασιάδη, για αποδοχή της ημερομηνίας πενταμερούς.

Το δείπνο της Παρασκευής σηματοδοτεί δύο πράγματα:
1 Την αρχή του τέλους του Κυπριακού, με τέλος την τουρκική λύση.

2 Την πλέον επίσημη επιβεβαίωση ότι ο Νίκος Αναστασιάδης και οι ηγεσίες ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ έχουν προαποφασίσει να συνυπογράψουν το συμφωνητικό διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, της θνησιγενούς λύσης και των όποιων δεινών επακολουθήσουν για τον κυπριακό λαό, Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους.

Η Κύπρος, ο κυπριακός Ελληνισμός, βρίσκεται μπροστά σε μία ανελέητη ανανική λαίλαπα, την οποία μόνο η ομόθυμη θέληση ενός ενωμένου λαού μπορεί να αποτρέψει.

Η αντιπολίτευση τι πράττει;
Παρακολουθεί διαφωνούσα. Πότε θα ζητήσει την παραίτηση του Προέδρου Αναστασιάδη, πότε θα ενωθεί και θα συντονιστεί σε ένα κοινό Μέτωπο, πότε θα αναλάβει την κινητοποίηση του λαού;

Ο Αναστασιάδης, ο ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ προχωρούν και αποφασίζουν. Η αντιπολίτευση παρακολουθεί, διαμαρτύρεται και προωθεί προσωπικές ατζέντες...