30/1/17

Οι αγέννητοι νεκροί και ο μείζων κίνδυνος αφανισμού του έθνους

του Μιχάλη Α. Μελετίου
«Όποιος λείπει, λείπει τζ’ η μοίρα του» λέει μια παροιμία της Κύπρου. Όποιος είναι απών δηλαδή κατά τη διαμοίραση των πάσης φύσεως προσόδων ή κατά τη λήψη των αποφάσεων, χάνει το δικαίωμα της διεκδίκησης μέρους αυτών. Η μοίρα εδώ, έχει διπλή έννοα. Από τη μία είναι η μοίρα ως κομμάτι (βλέπε μοιρασιά) και από την άλλη είναι η μοίρα ως προδιαγραφόμενη πορεία στον χρόνο, σχετιζόμενη με τις χαρές και τις λύπες που αυτή η πορεία θα επιφυλάσσει.
Το θέμα της παρουσίας ή της απουσίας στην πολιτική ζωή έχει μεγάλη σημασία. Για παράδειγμα, στα χρόνια της μεταπολίτευσης, άπαντες σχεδόν οι πολιτικοί ήθελαν να συσχετίσουν τις υπάρξεις τους με τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Ήταν όλοι εκεί! Όλοι πάλεψαν κατά της Χούντας! Όλοι συνέβαλαν αγωνιστικά στον διωγμό της! Είχαν επομένως και αυτοί ένα μερίδιο (η μοίρα που λέγαμε πριν) στην «επανάσταση». Άρα, δικαιούνται να έχουν ως πεπρωμένο (=η κατάληξη της μοίρας κατά την δεύτερη της έννοια) την αέναή τους παρουσία στην πολιτική ζωή του τόπου. Βέβαια, αξίζει να σημειωθεί για χάριν της ιστορικής αληθείας, ότι το Πολυτεχνείο έγινε τον Νοέμβριο του 1973, ενώ η Χούντα έπεσε (ουσιαστικά από μόνη της) τον Ιούλιο του 1974 ως αποτέλεσμα της εισβολής των Τούρκων στην Κύπρο. 
Κάθε επανάσταση όμως, για να τελεσφορήσει, απαιτεί θυσίες πολλές. Και σε αυτές τις θυσίες μεγαλύτερο ειδικό βάρος στην πιλάντζα (=η ζυγαριά στην κυπριακή) της ιστορίας κατέχει το αίμα των νεκρών. Η εποχή μας, είναι η εποχή της παράνοιας και της αντιστροφής των όρων. Παντού κυριαρχεί η προστυχιά των ειδώλων. Σχεδόν τα πάντα είναι εικονικά, ανύπαρκτα, ψεύτικα. Ζούμε ζωές μέσα από οθόνες υπολογιστών, μέσα από κινητά, μέσα από μια νιρβάνα ετεροπροσδιορισμού ξιπασιάς και φαινομενικής χλιδής. Απατηλά είδωλα στον βωμό της νωθρότητας και του διανοητικού ευνουχισμού. Έχει ωστόσο και η δική μας εποχή τους νεκρούς της. Και είναι αναρίθμητοι. Και είναι χωρίς τάφους με σκαλιστούς σταυρούς. Είναι οι νεκροί που δεν γεννήθηκαν ποτέ. Είναι αυτοί που δεν πρόλαβαν ούτε καν να γίνουν ένα όνομα στα κατάστιχα κάποιου ληξιαρχείου. Είναι τα παιδάκια που δεν ήρθαν ποτέ στον κόσμο. Αυτά που χάριν της απάτης των ειδώλων, έλειψε η μοίρα τους χωρίς καν να τους δοθεί η ευκαιρία να την διεκδικήσουν. Κάπως έτσι όμως, μπαίνει η ταφόπλακα των λαών…
Σήμερα, αρκετές χιλιάδες ελληνόπουλα, παρότι εν καιρούς απείρως πιο ευνοϊκούς σε σχέση με άλλες εποχές, χάνουν τις ζωές τους προτού καν γεννηθούν. Ο δήμιος τους όμως δεν είναι βέβαια ούτε η πείνα, αλλά ούτε και η έλλειψη των χρημάτων ή οι κακουχίες των ημερών. Δήμιός τους είναι οι πιεστικοί παππούδες, οι πατεράδες της μιας βραδιάς αλλά και δυστυχώς, οι ίδιες τους οι μητέρες. Το αγιασμένο θηλυκό σώμα που φέρει τους μαστούς της θρέψης, υποκύπτει στις προσωπικές αδυναμίες, στην ελαφρότητα των εφήμερων απολαύσεων, στις πιέσεις τρίτων, αλλά και στις προσταγές μιας βρώμικης κοινωνίας. Υποκύπτει και αποφασίζει να διακόψει την κύηση…
Πέραν των προσωπικών όμως παραμέτρων, πέραν των ηθικών φραγμών ή πεποιθήσεων, υπάρχει και η ωμή γεωπολιτική παράμετρος που περικλείει μέσα της τα πάντα. Είναι προφανές ότι για να είσαι παρών στις γεωπολιτικές εξελίξεις, πρέπει πρώτα να υπάρχεις! Το να ζεις, είναι απείρως σημαντικότερο από το να έχεις λεφτά, πετρέλαια, κανόνια ή αεροπλάνα. Χωρίς ανθρώπους, δεν υπάρχει απολύτως τίποτα. Είναι ωστόσο σαφές, ότι εμείς οι Έλληνες, στο άμεσο μέλλον, κινδυνεύουμε να υποστούμε μια οδυνηρή συρρίκνωση του πληθυσμού μας. Εάν κατοικούσαμε σε έναν τόπο χωρίς καμία γεωπολιτική αξία, ίσως αυτό να μην αποτελούσε κανένα πρόβλημα. Δεν είμαστε όμως μόνοι. Ζούμε σε μια γειτονιά που τυγχάνει να είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό γήινο και θαλάσσιο περιφερειακό κράσπεδο ανάμεσα στους αντιμαχόμενους ισχυρούς πόλους του πλανήτη. Ήδη, τα τελευταία χρόνια ζούμε πολλές ιδιόμορφες συγκρούσεις (οικονομικές, εδαφικές, μεταναστευτικές) που ως απώτερο στόχο έχουν την ανακατανομή της ισχύος ανάμεσα στους ισχυρούς αφέντες της περιοχής μας.
Μία χώρα με υποπληθυσμό, στερείται εργατικών και μαχητικών χεριών, δεν εκδηλώνει πλήρη εκμετάλλευση του πλούτου της και διακινδυνεύει να πληγεί από μαζική εισροή μεταναστών ή την υποταγή της σε ισχυρότερο αντίπαλο.
Χρειαζόμαστε επειγόντως χέρια, πόδια και κεφάλια ελληνικά ούτως ώστε να παλέψουμε για την αυριανή μας επιβίωση. Χωρίς αυτά, η οικονομία (αφού αυτή είναι που μονοπωλεί το ενδιαφέρον μας) δεν ανακάμπτει ούτε σε ένα εκατομμύριο χρόνια.
Από τα ανωτέρω, μπορούμε να κατανοήσουμε ότι αποτελεί ύψιστο εθνικό συμφέρον η άμεση εξάσκηση μιας σοβαρής πληθυσμιακής πολιτικής που, μέσα σε αυτήν, θα περιλαμβάνεται οπωσδήποτε και μια εμπνευσμένη προσπάθεια αποτροπής των διακοπών κυήσεως. Ίσως, εάν δοθούν υπολογίσιμα κίνητρα για τεκνοποιία και εάν το κράτος γίνει έμπρακτος αρωγός σε μονογονεϊκές οικογένειες ή σε ανήλικες μητέρες, τότε, ενδεχομένως, πολλοί από αυτούς τους αγέννητους νεκρούς, να γεννηθούν και να συνεισφέρουν αργότερα με παραγωγικό τρόπο στην ευημερία μας.
Είναι γεγονός ότι ως κράτος και ως πολίτες, έχουμε αποτύχει παταγωδώς σε όλα σχεδόν τα επίπεδα. Είμαστε σε πλήρη τρικυμία εν κρανίω. Το ενθαρρυντικό είναι ότι πολλές φορές κατά την μακραίωνη μας ιστορία, έχουμε βρεθεί σε αυτά, αλλά και σε χειρότερα χάλια και εν τέλει, κάποτε ανακάμπταμε. Το δυσοίωνο είναι ότι μόνον σήμερα κινδυνεύουμε από ολιγανθρωπία και από πληθυσμιακή γήρανση.
Ίσως, εάν αυτή η κατάσταση συνεχιστεί για μερικά χρόνια ακόμα, και με τους ρυθμούς των μεταναστευτικών κυμάτων που παρατηρούνται στη χώρα μας σε συνδυασμό με την καταφανή ανικανότητα των εφαρμοζόμενων εθνικών στρατηγικών για την επίλυση των προβλημάτων που προκύπτουν, η εθνολογική σύσταση του κράτους μας να αλλοιωθεί πλήρως.
Υπό αυτές τις συνθήκες όμως, είναι σχεδόν σίγουρο ότι οι μέρες ζωής του έθνους μας, θα είναι μετρημένες. 
Και όπως επισημάναμε στην αρχή: «όποιος λείπει, λείπει τζ’ η μοίρα του».
Πηγή: http://www.dotnews.gr/oi-agennitoi-nekroi/

3 σχόλια:

  1. Ἡ διακοπή τῆς ζωῆς τοῦ παιδιοῦ κατα τήν κύησή του, ἡ θανάτωσή του, δέν συνιστᾶται ἀπό καμία ἐπιστημονική ἰατρική κοινότητα. Δέν εἶνα θέμα ὑγείας τῆς μητέρας, οὔτε εἶναι θέμα τῆς ὑγείας τοῦ ἐμβρύου - παρά μόνο σέ πολύ ὁριακές καί ἀβέβαιες περιπτώσεις.
    Ἄνωθέν ἐπιβλήθηκαν οἱ ἐκτρώσεις. Μέ νομοθετικές μεταβολές. Χωρίς πραγματική κοινωνική πίεση ἤ ἀνά΄γκη. Μέ ἀποφάσεις γιά μείωση τοῦ πληθυσμοῦ κάποιων λαῶν τῆς γῆς. Ἀποφάσεις ἀπό τίς ὁποῖες ἐξαιρέθηκε ἤ αὐτοεξαιρέθηκε ἡ Τουρκία.
    Δέν κινδυνεύει ἡ γῆ ἀπό... ὑπερπληθυσμό, ἀφοῦ τό απγκόμσιο ΑΕΠ αὐξάνεται πιό γρήγορα ἀπό τήν αὔξηση τοῦ ἀριθμοῦ τῶν γεννήσεων (Πέτρος Παπακωνσταντίνου). Ἄλλωστε ἀρρώστιες καί πόλεμοι πάντα ὑπῆρχαν καί πάντα θά ὑπάρχουν.
    Κάποιοι λοιπόν (μέ εἰσήγηση ἀρχικά τοῦ NSA ἤ τοῦ Stae Department στούς Κίσσινγκερ καί Νίξον) φαίνεται ὅτι ἀποφάσισαν, καί ἀκόμη στηρίζουν διεθνῶς, τήν μείωση τῶν γεννήσεων, μέ ὑποχρωτικές ἤ εὔκολες τίς ἐκτρώσεις.
    Πολλοί, κατόπιν τούτου, δημιουργοῦν προϋποθέσεις γιά νά ἀποφασίζουν τά μέλη τῆς κοινωνίας "μόνα τους" νά ἀποφύγουν τίς γεννήσεις. Στό ὄνομα τῆς ποιότητας ζωῆς τους (δυτική Εὐρώπη) ἤ τῆς σεξουαλικῆς ἐπαναστάσεως (ΗΠΑ). Ἤ ἀπό φόβο γιά πείνα (Κίνα). Ἤ ἀπό ὑπακοή στήν παγκόσμια τάξη πραγμάτων (Ρουμανία τοῦ Τσαουσέσκου). Ἤ ἀπό ἀνοησία τῶν πολιτικῶν καί ἀπό εἰσαγόμενο "φεμινιστικό" μιμητισμό ὀργανώσεως τῶν γυναικῶν (Ἑλλάδα).
    Ὁ ἔλεγχος ὅμως τῶν γεννήσεων εἴτε μέ μείωσή τους, εἴτε ἀντίθετα μέ προώθηση τῆς αὐξήσεώς τους, εἶναι "μή συμβατικό" ὅπλο γιά νίκη σέ πόλεμο ἔτσι, ὥστε αὐτός νά μήν χρειάζεται τελικά νά γίνη μέ συμβατικά ὅπλα. Πέραν τῆς μειώσεως τοῦ πληθυσμοῦ, ρίχνει πολύ καί τό ἐπίπεδο σθένους ἀντιστάσεως τῆς κοινωνίας.
    Ἔστι ἐξηγεῖται ἀκόμη καί ἡ ἔλλειψη σθένους καί ἡ ἠττοπάθειά μας, στό θέμα τῶν μνημονίων, τόσο γιά τήν ἀντισυνταγματική καί δόλια ὑπαγωγή μας, ὅσο καί στήν περαιτέρω δυσκολία μας νά ἀντισταθοῦθμε μέ σθένος καί ἀποτελεσματικά στίς προφανεῖς οἰκονομικές καί γεωπολιτικές ἀπρονοησίες τοῦ Σόϊμπλε πού διαρπάττει (καί) σε βάρος μας.
    Μήν αὐταπατώμεθα: Τό ἀδικοχαμένο αἷμα, πάντοτε βοᾶ ἀπό τήν γῆ πρός τόν Θεόν.
    θά τό πληρώσουμε λοιπόν ὅλοι μας, πολύ ἀκριβά, ἐκτός ἴσως καί ἄν μετανοήσουμε ἐμπράκτως.
    Δέν εἶναι τοῦτο, θέμα ἁπλῶς καί μόνον μιᾶς ἄλλης "πολιτικῆς γεννήσεων", εἶναι βέβαια καί αὐτό, ἰδίως ὡς κατάλληλης παιδείας (ἀντίστροφα ἀκριβῶς ἀπό τίς ἐθνοκτόνες πλέον ἐπιδιώξεις ΣΥΤΡΙΖΑ στήν προώθηση τῆς ὁμοφυλοφιλίας καί μέσα στά σχολεῖα), ἀλλά ὑπεισέρχεται κυριαρχικῶς ὁ παράγων τῆς στάσεως ἡμῶν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί προσωπικῶς καί ὡς κοινωνίας προσώπων. Καί δή κοινωνίας βαπτισμένων χριστιανῶν.
    Κι αὐτό, ἡ ὕπαρξις τέτοιας κοινωνίας, ἐνοχλεῖ τόν ΣΥΡΙΖΑ, πού πλέον δέν ἐνεργεῖ σέ αὐτά τά θέματα ὡς κόμμα τῆς Ἑλλάδος, δηλαδή δέν ὑπηρετεῖ τήν Ἑλληνική δημοκρατία καί τόν Ἐλληνικό λαό, ἀλλά ἐνεργεῖ στά θέματα αὐτά ὡς ὀργάνωση μειώσεως τοῦ Ἐλληνικοῦ λαοῦ μέχρις ἐξαφανίσεώς του καί ἀντικαταστάσεώς του ἀπό διαφόρους ξένους, σέ διάστημα δύο περίπου γενεῶν ἀπό σήμερα, ἀν ἐφαρμοσθοῦν αὐτές οἱ ἐθνοκτόνες "πολιτικές" μέ "ἐπιτυχία").
    Δέν εἶναι δυνατόν νά συνεχίσουμε νά εἴμαστε ἔστι, καί νά ἐξακολουθήσουμε νά ὑπάρχουμε.
    Οἱ ἐκτρώσεις εἶναι ἄρνηση νά ὑπάρχουμε - ἄρνηση, πού ἀπευθύνεται στόν Θεό.
    Ἄν δέν εἶναι ἀπό πνευματική ἀδυναμία καί ἀπό πνευματική πλάνη λόγῳ ἀπιστίας ὀφειλόμενης στήν μεγάλη ἀνάγκη, ἀλλά ἀπό διάθεση καλοπέρασης...., ἤ ἀκόμη χειρότερα, βαθύτερα, ἀπό διάθεση ἔμπρακτής ἀνυπακοῆς στό θέλημα τοῦ Θεοῦ λόγῳ ἐγκληματογόνου "ἰδεολογίας" ("φεμινιστικῆς", "ἐναλλακτικῆς", ἀτομοκεντρικῆς, "ἀριστερῆς", ἀναρχικῆς, "λογικῆς ἀτομικῆς κοινωνικῆς καταξίωσης", πολιτιστικῆς ἰδεολογικῆς ἐπικρατήσεως στό διηνεκές, κ.ο.κ.), δηλαδή λόγῳ παραθρησκευτικῆς πίστεως ἀλλοῦ, σέ ἄλλους "θεούς"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. αποδελτίωση σοβαρών άρθρων για το ζήτημα που θίγει το άρθρο, εδώ:

    http://tideon.org/index.php/component/search/?searchword=%CE%B5%CE%BA%CF%84%CF%81%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82&searchphrase=all&Itemid=2649

    και εδώ:

    http://tideon.org/index.php/component/search/?searchword=%CE%AD%CE%BA%CF%84%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B7&ordering=newest&searchphrase=all&limit=50

    καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ίσως να έχουμε ακόμα ελπίδα όσο υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι σαν αυτόν που έβαλε το δάκτυλο "επί τον τύπον των ήλων" με το άρθρο τούτο.
    Εύγε! Από τα καλύτερα άρθρα που ανήρτησε ποτέ το ιστολόγιο.
    Το δημογραφικό είναι η πηγή του προβλήματος σε ότι αφορά την οικονομία (ασφαλιστικό, ΑΕΠ κλπ), σε ότι αφορά τη φυσική επιβίωση του ελληνισμού και εν πολλοίς σε ότι αφορά την παθητική στάση της Ελλάδας απέναντι στην τουρκική απειλή.
    Απλά σκεφτείτε μια Ελλάδα 30-40 εκατομμυρίων πολιτών και πόσο διαφορετικοί θα ήταν οι συσχετισμοί.
    Και το δημογραφικό θα θεραπεύονταν αν δεν υπήρχαν οι δολοφονίες τόσων αγέννητων παιδιών.
    Θα τις πληρώσουμε. Πανάκριβα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.