16/1/17

Από το ενωτικό δημοψήφισμα στα συνιστώντα κράτη

Ανδρέας Θεοφάνους*
Το κείμενο αυτό γράφεται ενώ βρίσκονταν σε εξέλιξη οι συνομιλίες στη Γενεύη, με τους πολίτες να παρακολουθούν με αγωνία τα τεκταινόμενα, αναλογιζόμενοι τις προεκτάσεις. Οι μέρες αυτές προσφέρονται για μια πραγματική ενδοσκόπηση της πορείας του Κυπριακού. 
Στις 15 Ιανουαρίου του 1950 έλαβε χώρα το δημοψήφισμα για την Ένωση.  Το 1960 ιδρύθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία στα πλαίσια ενός μοντέλου συναινετικής δημοκρατίας το οποίο στηριζόταν στην αρχή του δικοινοτισμού και της διοικητικής ομοσπονδίας. Η ανεξαρτησία της Κύπρου ήταν περιορισμένη και δεσμευμένη με την ύπαρξη τριών εγγυητριών δυνάμεων, της Βρετανίας, της Ελλάδας και της Τουρκίας.

Το 1963 η συμφωνία αυτή κατέρρευσε ως αποτέλεσμα πολλών παραγόντων: δυσλειτουργικό σύνταγμα, περιορισμένη ανοχή, έλλειψη πολιτικής εμπειρίας, διαφορετικοί εθνικοί στόχοι από τις δύο κοινότητες, έλλειψη κοινών στόχων και οραμάτων και έξωθεν παρεμβάσεις.  Η αφορμή δόθηκε με την κατάθεση των δεκατριών σημείων για αναθεώρηση του συντάγματος από τον Πρόεδρο Μακάριο στις 30 Νοεμβρίου 1963.  Σημειώνεται ότι οι εισηγήσεις Μακαρίου κατατέθηκαν για συζήτηση. Με το ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του Μαρτίου 1964 S/186 αναγνωρίστηκε η αποκλειστική αρμοδιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας εντός της κυπριακής επικράτειας, παρά την αποχώρηση των Τουρκοκυπρίων από τις δομές του κράτους. Η Κυπριακή Δημοκρατία λειτουργούσε πλέον με βάση το δίκαιο της ανάγκης κατ’ ουσίαν ως ενιαίο κράτος.  

Μετά την άνοδο της Χούντας στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1967 και τα επεισόδια στην Κοφίνου το Φθινόπωρο του ίδιου χρόνου, ο Πρόεδρος Μακάριος έλαβε την ιστορική απόφαση για την πολιτική του εφικτού και όχι του ευκταίου. Στόχος δεν ήταν πλέον η ένωση αλλά το ενιαίο κράτος με στοιχεία τοπικής και κοινοτικής αυτοδιοίκησης σε θέματα χαμηλής πολιτικής. 

Η ολοκλήρωση της πολιτικής αυτής κατ’ ουσίαν θα δημιουργούσε ένα δεύτερο ελληνικό κράτος στην Κύπρο. Και όμως ο Μακάριος πολεμήθηκε λυσσαλέα ως ανθέλληνας και ως ανθενωτικός. Μάταια προσπαθούσε να πείσει τους ζηλωτές να συνετισθούν. Και σωστά τους αποκαλούσε ως «νεκροθάφτες της Ενώσεως» όταν αυτοί συνέχιζαν την αποσταθεροποιητική τους δράση. Αποκορύφωμα, το προδοτικό χουντικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου και η τουρκική εισβολή στις 20 Ιουλίου του 1974.  Η Τουρκία προέβαλε τη θέση ότι στόχος της «ειρηνευτικής επέμβασης και επιχείρησης» ήταν «η αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης και η προστασία της τουρκοκυπριακής κοινότητας».  Η συνέχεια είναι γνωστή.  Και όμως σήμερα παρατηρείται μια προσπάθεια αναθεωρητισμού – ιστορικής αλλοίωσης.

Στη σημερινή συγκυρία υπάρχει ένας βασικός στόχος της Τουρκίας ο οποίος δεν έχει υλοποιηθεί: ο τερματισμός της ύπαρξης της Κυπριακής Δημοκρατίας.  Η Άγκυρα είναι απροκάλυπτη επί τούτου καθώς σε επίσημα τουρκικά έγραφα η Κυπριακή Δημοκρατία περιγράφεται ως εκλιπούσα/defunct.  Και η τουρκοκυπριακή ηγεσία ακολουθεί.

Βασική επιδίωξη της Τουρκίας σήμερα είναι ένας νέος συνεταιρισμός με ιδρυτικούς εταίρους την «ΤΔΒΚ» και την «Ελληνοκυπριακή Διοίκηση».  Και για να μην υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι θα πρόκειται περί νέου κράτους η τουρκική θέση είναι ότι θα υπάρχει νέα σημαία για το νέο κοινό κράτος, θέση την οποία έχει αποδεχθεί η ελληνοκυπριακή ηγεσία. Πέραν τούτου η εκ περιτροπής προεδρία, οι εγγυήσεις, η νομιμοποίηση των εποίκων συνθέτουν ένα πολύ θλιβερό σκηνικό.

Ο πραγματικός λόγος που δεν θα υπάρξει κατάληξη στη Γενεύη είναι ότι κατ’ ουσίαν οι μαξιμαλιστικές τουρκικές θέσεις συνεπάγονται όρους παράδοσης. Το χειρότερο είναι ότι υπήρξε μια διολίσθηση των ελληνοκυπριακών θέσεων προς τις τουρκικές από το 1974 μέχρι σήμερα.  Πρέπει να ξεκαθαρισθεί ότι το περιεχόμενο της λύσης που συζητείται σήμερα απέχει πολύ από τις συμφωνίες υψηλού επιπέδου του 1977 και 1979.  Εν ολίγοις δεν θα είναι υπερβολή να λεχθεί ότι τυχόν υλοποίηση του κεκτημένου των συνομιλιών σήμερα θα επιδεινώσει τα δεδομένα.

Έστω και την ύστατη θα πρέπει να αναλογισθούμε την περαιτέρω πορεία μας για να καταλήξουμε σε ένα έντιμο συμβιβασμό. Η υπόθεση του Κυπριακού Ελληνισμού και της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι ιερή.  Δεν μπορούν να γίνουν ανεκτοί πειραματισμοί. Για μια τέτοια πορεία απαιτείται σωστή πυξίδα, εμπνευσμένη ηγεσία με ψυχικό σθένος, ένα αποτελεσματικό κράτος καθώς και μια συνειδητοποιημένη κοινωνία.  Πολύ δύσκολες οι προϋποθέσεις επιβίωσης αλλά είναι στη σφαίρα του εφικτού.


* Ο Ανδρέας Θεοφάνους είναι Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας και Πρόεδρος του Κέντρου Ευρωπαϊκών και Διεθνών Υποθέσεων του Πανεπιστημίου Λευκωσίας.

6 σχόλια:

  1. Εκτός θέματος, βάζω το βιβλίο του Udo Ulfkotte που βρέθηκε νεκρός πριν δυο μέρες, δημοσιογράφου που ήθελε να ανατρέψει τη Μέρκελ. Ο Udo Konstantin Ulfkotte, ο οποίος είχε γίνει γνωστός στην Γερμανία και όχι μόνο πριν από πολλά χρονιά με το μνημειώδης έργο του , «Der Krieg in unseren Städten» (ο πόλεμος των πόλεων) όπου προφήτευε την ισλαμική εισβολή και το χάος που θα έφερνε στην Ευρώπη, ζούσε τα τελευταία χρόνια κρυμμένος. Συνεχίζοντας όμως το αποκαλυπτικό του έργο ο Udo Konstantin Ulfkotte χτυπούσε το βαθύ κράτος της Γερμανίας και όχι μόνο.Βρέθηκε νεκρός πριν δυο μέρες

    Το βιβλίο

    https://vk.com/doc248335662_408414194?hash=aab49a1c19b6d6943c&dl=ca9f4f37f43041be9d

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εδώ το χτεσινό άρθρο του Dr. Paul Craig Roberts μετά το θάνατο του Udo Ulfkotte που ήταν γνωστός για το θέμα των "πουλημένων δημοσιογράφων"

      http://www.globalresearch.ca/udo-ulfkotte-europes-courageous-journalism-voice-has-passed-away/5568629

      Διαγραφή
  2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ευριπίδης Μπίλλης
    "Αποκορύφωμα, το προδοτικό χουντικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου και η τουρκική εισβολή στις 20 Ιουλίου του 1974"
    Καιρός είναι να;τολμήσουμε να δούμε την αλήθεια κατάματα. Και αν την ξέρουμε και παραπλανούμε, τότε χωρίς κάθαρση φτάνουμε εδώ ποπ φτάσαμε.
    Είναι δυνατόννα μην γνωρίζετε ακόμα κύριε Θεοφάνους, ότι ήταν συμφωνημένη η ελεύθερη ερισσβολή και παγίδεψαν γι αυτό τον δικτάτορα Ιωαννίδη να κάνει το πραξικόπημα για να γίνει η ένωση;
    Και ότι οι εκτός του Ιωαννίδη που μπορεί να κατηγορηθεί για αφέλεια, οι κυρίως υπεύθυνοι που άφησαν τους τούρκους να εισβάλουν ελεύθερα ως να πήγαιναν εκδρομή (διαφορετικά οι τούρκοι ήταν αδύνατο να εισβάλουν) ήταν η τότε στρατιωτική ηγεσία της Ελλάδας που συμμετείχε στην συνωμοσία και ποπυ τιμήθηκε ιδιαίτερα μετά από τον "εθνάρχη" Καραμανλη. Μπονάνος, Αραπάκης και Παπανικολάου (αν δεν κάνω λάθος).
    Καθι επειδή αν δερνμ τα γνωρίζετε μπορεί να αρχίσετε να λέτε διάφορα, δείτε τι λέει ο πρέσβης επί τιμή Θέμος Στοφορόπουλος (ο μόνος που τόλμησε να μιλήσει), τι λέει ο αείμνηστος 'Έλληνα Νεοκλής Σαρρής, και τι αρχεία του Στέιτ Ντιπάρντμεν, που σας εισηγούμαι να τα διαβάσετε προσεκτικά.


    Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ «ΕΘΝΑΡΧΗ» ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ (κατά τον τον πρέσβη επι τιμή Στοφορόπουλο, κατά τα αρχεία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, και κατά τον αείμνηστο Ελληνα Νεοκλη Σαρρή) ΝΑ ΑΦΗΣΕΙ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΝΑ ΕΚΔΡΑΜΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΤΟ 1974 ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΒΙΒΑΣΤΟΥΝ ΕΛΕΥΘΕΡΑ.

    Α. Στοφορόπουλος
    Για το θέμα της συμφωνίας να αποβιβαστούν ελεύθερα οι Τούρκοι στην Κύπρο και να καταλάβουν ένα μικρό μέρος βορειοδυτικά της Κερύνειας, για να “επιλύσει” ο Καραμανλής το Κυπριακό, γράφει μεταξύ άλλων ο πρέσβης επί τιμή Θέμος Στοφορόπουλος στο άρθρο του “Η Θράκη άλλη Κύπρος”.
    Γράφει ο Θέμος Στοφορόπουλος επιβεβαιώνοντας τη συμφωνία για ελεύθερη απόβαση- εκδρομή των Τούρκων στην Κύπρο στις 23 Ιουλίου 1974:
    “Είχε προηγηθεί η προδοσία του Ιουλίου 1974, από εκείνους που ίσως πίστεψαν (λέω “ίσως”, διότι η Δίκη της Κύπρου ματαιώθηκε για ανεξήγητους “λόγους ύψιστης εθνικής σκοπιμότητας”) από εκείνους, λοιπόν, που ίσως πίστεψαν, βλακωδώς, ότι “δίνοντας” (σαν να ήταν χωράφι του πατέρα τους) την μικρότερη περιοχή που κατέλαβε ο “Αττίλας Ένα”, θα ένωναν την υπόλοιπη Κύπρο με την Ελλάδα».

    Β. Γράφει ο Mιχάλης Ιγνατίου 30 χρόνια μετά την εισβολή:

    Για πρώτη φορά, επιβεβαιώνεται από τον ίδιο τον Χένρι Κίσινγκερ, ότι το 1973, ένα χρόνο πριν από την επιστροφή του στην Αθήνα, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής συναντήθηκε στο Παρίσι με τον Αμερικανό υπουργό των Εξωτερικών. Τόπος της συνάντησής τους, ήταν η κατοικία του εκδότη της εφημερίδας «New York Times», Σάϊρους Σουλτσμπέργκερ, στο Παρίσι. Ο κ. Σουλτσμπέργκερ, που έχει ιδιόκτητη έπαυλη και στην Υδρα, ήταν στενός φίλος, τόσο του Καραμανλή, όσο και του Κίσινγκερ.
    Στο δείπνο παραβρέθηκε και ο Αρχιεπίσκοπος Βορείου και Νοτίου Αμερικής, Ιάκωβος. Κατά τα λοιπά, ουδείς γνωρίζει τί συζητήθηκε και είναι σημαντικό να τονιστεί ότι κατά καιρούς ο Ιάκωβος αναφέρθηκε σ’ αυτό το περίφημο δείπνο, αλλά δεν ομολόγησε ΠΟΤΕ ότι παραβρέθηκε και ο Κίσινγκερ.
    Ο πρώτος που ισχυρίστηκε ότι ο Καραμανλής συναντήθηκε με τον Αμερικανό υπουργό στο Παρίσι, ήταν ο χουντικός πρέσβης Κων. Παναγιωτάκος, ο οποίος όμως επέμενε πως στο τραπέζι καθόταν και ο Μπουλέντ Ετσεβίτ. Η πληροφορία αυτή διαψεύστηκε τόσο από το περιβάλλον του Καραμανλή, όσο και από τους ανθρώπους του Κίσινγκερ.
    Ο Αμερικανός υπουργός, αποκαλύπτει την μυστική συνάντησή του με τον Καραμανλή, στη διάρκεια τηλεφωνικής συνομιλίας τους, δύο ημέρες μετά την περιπετειώδη επιστροφή του στην Ελλάδα. Ο Καραμανλής είναι έντονα εκνευρισμένος, επειδή οι Τούρκοι παραβιάζουν συνέχεια την εκεχειρία και απειλεί δύο φορές ότι εάν δεν σταματήσουν θα κηρύξει τον πόλεμο.
    Σε ένα σημείο της συνομιλίας τους, ο Καραμανλής, ενημερώνει τον Κίσινγκερ ότι ο ελληνικός λαός είναι έντονα απογοητευμένος και οι στρατιωτικοί, αν και ανατράπηκε η χούντα, παραμένουν πολύ επικίνδυνοι.


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ευριπίδης Μπίλλης
    (Συνέχεια)
    Η ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ, ΜΕ ΤΙΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΓΡΑΦΟΝΤΑ,
    ΠΟΥ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ ΤΟΝ ΕΠΙΛΕΓΟΜΕΝΟΝ ΚΑΙ ΕΘΝΑΡΧΗΝ.

    ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ (TELCON)
    Μεταξύ του υπουργού Κίσιγκερ και του πρωθυπουργού Καραμανλή
    Παρασκευή 26 Ιουλίου 1974
    1:25 μ.μ. (ώρα ανατολικής ακτής), 8:25 μ.μ. ώρα Αθήνας

    Κίσινγκερ: Κύριε πρωθυπουργέ.
    Καραμανλής: Εμπρός...
    Κίσινγκερ: Κύριε πρωθυπουργέ
    Καραμανλής: Εμπρός, εμπρός...
    Κίσινγκερ: Κύριε Καραμανλή, εδώ Χένρι Κίσιγκερ. Είμαι ο υπουργός Εξωτερικών Κίσιγκερ.
    Καραμανλής: Α, τί κάνεις;
    Κίσινγκερ: Τί κάνετε;
    Καραμανλής: Είμαι καλά, αλλά έχω πολλές, πολλές δυσκολίες αυτή την στιγμή.
    Κίσινγκερ: Το ξέρω. Τηλεφώνησα για να σας πω, πρώτα απ’ όλα, ότι θυμάμαι με μεγάλο ενθουσιασμό το δείπνο που είχαμε την περασμένη χρονιά (1973). Στο σπίτι του Σάϊρους Σουλτζμπέργκερ (ιδιοκτήτης της εφημερίδας “New York Times”). (Το δείπνο δόθηκε προς τιμή του κ. Καραμανλή, παρουσία του Αρχιεπισκόπου Βορείου και Νοτίου Αμερικής κ. Ιακώβου, στο Παρίσι).
    Καραμανλής: Ο πρώην φίλος μας. (σ.σ.: εννοεί ο φίλος από τα παλιά).

    Κίσινγκερ: Και δεύτερον, θέλω να γνωρίζετε ότι υποστηρίζουμε με σθένος τις προσπάθειές σας. Θα κάνουμε ότι περνά από το χέρι μας για να βοηθήσουμε την κυβέρνηση σας.
    Καραμανλής: Σε ευχαριστώ γι’ αυτό, αλλά πρέπει να προχωρήσεις και να κάνεις περισσότερα.
    Κίσινγκερ: Συγγνώμη;
    Καραμανλής: Το ξέρεις ότι οι Τούρκοι παραβιάζουν το ψήφισμα της... (σ.σ.: εννοεί ότι οι Τούρκοι παραβιάζουν τις πρόνοιες του ψηφίσματος των Ην. Εθνών, που αφορά την εκεχειρία, η οποία συμφωνήθηκε μεταξύ της Ελλάδας, της Τουρκίας και της Κύπρου στις 22 Ιουλίου 1974). Είναι..... (ΔΙΑΓΡΑΜΜΕΝΟ ΚΕΙΜΕΝΟ).

    Κίσινγκερ: Είμαι σε επαφή με την τουρκική κυβέρνηση αυτή τη στιγμή.
    Καραμανλής: (ΔΙΑΓΡΑΜΜΕΝΟ ΚΕΙΜΕΝΟ)... Για πέντε ημέρες παραβιάζουν το ψήφισμα και (ΔΙΑΓΡΑΜΜΕΝΟ ΚΕΙΜΕΝΟ). Λένε ότι είναι πολύ επικίνδυνοι... (ΔΙΑΓΡΑΜΜΕΝΟ ΚΕΙΜΕΝΟ).
    Κίσινγκερ: Καλά, θα κάνω ότι περνά από το χέρι μου. Εργαζόμαστε αθόρυβα με τους Τούρκους αυτή τη στιγμή.
    Καραμανλής: (ΔΙΑΓΡΑΜΜΕΝΟ ΚΕΙΜΕΝΟ) αλλά νομίζω ότι πρέπει να τους πείσεις για...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ευριπίδης Μπίλλης (συνέχεια)
    Κίσινγκερ: Κάνουμε ότι μπορούμε.
    Καραμανλής: Αχ, κ. Κίσινγκερ. Νομίζω ότι οι ευχές (ΔΙΑΓΡΑΜΜΕΝΟ ΚΕΙΜΕΝΟ) δεν είναι αρκετές. Πρέπει να κάνεις κάτι για να εμποδίσεις (ΔΙΑΓΡΑΜΜΕΝΟ ΚΕΙΜΕΝΟ).
    Κίσινγκερ: Γράφω ένα... (ΔΙΑΓΡΑΜΜΕΝΟ ΚΕΙΜΕΝΟ). Θα κάνουμε τα αδύνατα δυνατά
    Καραμανλής: Θα το κάνεις; Οι Τούρκοι θα παραβιάσουν... (ΔΙΑΓΡΑΜΜΕΝΟ ΚΕΙΜΕΝΟ). Παρατήρηση: Εννοεί κάποια συμφωνία αφού λέει θα. Δεν εννοεί την απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας που ήδη παραβίαζαν
    Κίσινγκερ: Το καταλαβαίνω. Κύριε πρωθυπουργέ, σας στέλλω επιστολή στην οποία σας εξηγώ τί κάνουμε.
    Καραμανλής: Ευχαριστώ. Η κοινή γνώμη εδώ. Ο στρατός είναι... (ΔΙΑΓΡΑΜΜΕΝΟ ΚΕΙΜΕΝΟ). Είναι ανήσυχοι, στενοχωρημένοι και πολύ επικίνδυνοι.
    Κίσινγκερ: Το καταλαβαίνω.
    Καραμανλής: Οπως ξέρεις, είμαι ένας γέρος άνθρωπος. Και επιθυμώ μία ειρηνική λύση, αλλά... (ΔΙΑΓΡΑΜΜΕΝΟ ΚΕΙΜΕΝΟ). Αυτή είναι προβοκάτσια... (;;;;;, τα ερωτηματικά του γράφοντα)

    Κίσινγκερ: Θα κάνω τα αδύνατα δυνατά εδώ και τώρα.
    Καραμανλής: Εν πάση περιπτώσει, σε παρακαλώ προσπάθησε να τους ελέγξεις (ΔΙΑΓΡΑΜΜΕΝΟ ΚΕΙΜΕΝΟ). Να σταματήσει αυτή η παρανομία.

    Κίσινγκερ: Θα το κάνω αμέσως.
    Καραμανλής: Διαφορετικά, εάν δεν το πράξεις εσύ, έχω υποχρέωση να το κάνω εγώ.
    Κίσινγκερ: Οχι, θα... (ΔΙΑΓΡΑΜΜΕΝΟ ΚΕΙΜΕΝΟ). Μπορείς να συγκρατηθείς για μία ημέρα; Είμαι αυτή τη στιγμή σε επαφή με τον πρωθυπουργό της Τουρκίας. Αυτή την στιγμή... (ΔΙΑΓΡΑΜΜΕΝΟ ΚΕΙΜΕΝΟ).
    Καραμανλής: Νομίζω ότι ξέρεις τί είναι... (ΔΙΑΓΡΑΜΜΕΝΟ ΚΕΙΜΕΝΟ).
    Παρατήρηση: εννοεί μάλλον η συμφωνία (γι αυτό είναι διαγραμμένο)

    Κίσινγκερ: Ναι, τους τηλεφωνώ τώρα.
    Καραμανλής: Συνεχίζουν να παραβιάζουν (την εκεχειρία) και να επεκτείνουν τον έλεγχο (εδαφών) στην Κύπρο. Τέλος πάντων, πίεσε τους να σταματήσουν.
    Κίσινγκερ: Θα τους πιέσουμε.
    Καραμανλής: Αλλά εάν δεν το κάνεις, έχω υποχρέωση να το κάνω από μόνος μου.
    Κίσινγκερ: Οχι, όχι. Θα τους πιέσουμε. Θα κάνουμε ότι προτείνατε εσείς.
    Καραμανλής: Ευχαριστώ.
    Κίσινγκερ: Θα κάνω ότι περνά από το χέρι μου.
    Καραμανλής: Θα περιμένω να ακούσω τα νέα που θα μου φέρεις.
    Κίσινγκερ: Καλά, χάρηκα που σας μίλησα κύριε πρωθυπουργέ.
    Καραμανλής. Ναι. Καλά.
    Κίσινγκερ: Θα είμαι σε επαφή μαζί σας.
    Καραμανλής: Ευχαριστώ.
    Κίσινγκερ: Γειά σας.


    Γ. Νεοκλής Σαρρής.
    Γράφει επίσης και ο αείμνηστος Νεοκλής Σαρρής μεταξύ άλλων στο άρθρο του, “Αναζητώντας Διάλογο με την Τουρκία” στην εφημερίδα ΠΑΡΟΝ της Αθήνας της 7/2/2010:
    “Ο Τριανταφυλλίδης ήταν προσωπικός φίλος του Καραμανλή, άλλωστε με το όνομα του ο τελευταίος ταξίδεψε για το Παρίσι (Σημ. το 1963 όταν έχασε τις εκλογές), ο οποίος μετά τη Μεταπολίτευση παρέμεινε στο περιθώριο εξομολογούμενος σε φίλους “ότι γνώριζε με ποιες δεσμεύσεις ήλθε ο Καραμανλής”, υπονοώντας ότι είχε αποδεχτεί να μην αντιδράσει στον Αττίλα”.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.