του Σενέρ Λεβέντ
Δεν μπορούμε να ανεβάσουμε το ψάρι στο δέντρο, αλλά μπορούμε να το ονειρευτούμε αυτό, έτσι δεν είναι; Μήπως υπάρχει κάτι που μας εμποδίζει;
Είμαστε μια κοινότητα γεμάτη με διανοούμενους που αναγκάζουν ένα ψάρι να ανέβει πάνω σε ένα δέντρο. Και δεν περιορίζονται μόνο στο να το κάνουν αυτό. Επιπλέον, κατεβάζουν και κάτω από εκεί το ψάρι. Ο Άλμπερτ Άινσταϊν λέει το εξής: «Ουσιαστικά όλοι είναι διάνοιες. Αλλά αν επιχειρήσετε να κρίνετε το ψάρι σύμφωνα με την ικανότητά του να ανέβει σε ένα δέντρο, θα περάσει όλη του τη ζωή πιστεύοντας ότι είναι βλάκας».
Δεν μπορούμε να ανεβάσουμε το ψάρι στο δέντρο, αλλά μπορούμε να το ονειρευτούμε αυτό, έτσι δεν είναι; Μήπως υπάρχει κάτι που μας εμποδίζει να το ονειρευτούμε αυτό; Δεν υπάρχει! Τα όνειρα δεν έχουν περιορισμούς. Ακόμα και τα πιο καταπιεστικά, τα πιο τυραννικά καθεστώτα, δεν κατάφεραν μέχρι τώρα να τα περιορίσουν και να τα απαγορεύσουν.
Κανένας δεν μπορεί να εμποδίσει και τα εγκλήματα που διαπράττεις στα όνειρά σου. Ούτε τις επαναστάσεις που κάνεις. Ακόμα και εκείνοι που σε βάζουν φυλακή δεν αντιλαμβάνονται πως βγαίνεις μέσα από εκείνα τα σιδερένια κάγκελα και γυρίζεις σε μια ακροθαλασσιά πιασμένος χέρι με χέρι με την αγαπημένη σου.
Να που πάλι χωριστήκαμε στα δυο. Σε εκείνους που πιστεύουν ότι θα μπορούσαν να ανεβάσουν το ψάρι στο δέντρο και εκείνους που δεν το πιστεύουν αυτό. Πάλι υπάρχει μια έκρηξη καφετζούδων. Όλοι γυρίζουν ανάποδα το φλιτζάνι. Μέχρι σήμερα είδε πολλούς μάντεις αυτός ο τόπος. Δεν βγήκε τίποτε από όσα είπε κανένας τους. Πάντα γράφτηκαν στην ιστορία ως κρίσιμες βδομάδες αυτές. Αλλά κανείς δεν μπόρεσε να προβλέψει ένα προσχεδιασμένο έγκλημα και να ειδοποιήσει γι’ αυτό. Έτσι, όταν ρίχτηκαν εκείνες οι σφαίρες στον Ταχτακαλά όλοι σάστισαν και βγήκαν στους δρόμους. Γι’ αυτό υπήρχαν κάποιοι που ακόμα απολάμβαναν το καλοκαίρι στις παραλίες της Αμμοχώστου την ώρα που ο τουρκικός στρατός αποβιβαζόταν στις παραλίες της Κερύνειας. Έχουμε τόσους πολλούς μάντεις, αλλά κανείς δεν μπόρεσε να ειδοποιήσει εκ των προτέρων για την τοποθέτηση βομβών στα τζαμιά, ούτε και για τη δολοφονία των Αϊχάν και Γκιουρκάν. Μήπως υπήρξε κάποιος μάντης που προέβλεψε ότι θα μεταφερθεί τόσος πολύς πληθυσμός στο νησί μετά το 1974, ότι θα έμενε στο νησί τόσος πολύς τουρκικός στρατός, ότι θα ήταν στρατιωτική ζώνη όπου πατήσουμε το πόδι μας, ότι όλος ο τουρκικός πληθυσμός που βρισκόταν στον νότο θα περνούσε στον βορρά και ότι η μισή μας πατρίδα θα έκλεινε για εμάς και θα άνοιγε ξανά μόνο μετά από 29 χρόνια;
Άραγε προβλέπουν καλύτερα από τους παλιούς οι τωρινοί μάντεις μας; Ο φίλος λέει ότι αυτή η υπόθεση είναι εντάξει. Αυτή η υπόθεση τέλειωσε. Αυτήν τη φορά ολοκληρώθηκε. Ορκίζεται. «Αν δεν γίνει, εγώ θα σπάσω την πέννα μου», λέει. Σπάσε την φίλε, σπάσε την. Δεν υπάρχουν πέννες. Μετέφερέ μας τις τελευταίες ειδήσεις από εκείνο το μέρος. Οι Κύπριοι έκαναν έφοδο στη Γενεύη. Τρομερή είναι η κατάσταση στη Γενεύη! Αν εκείνο το ψάρι ανέβει στο δέντρο, ειδοποίησε και εμένα. Να ξεπεράσω τη «New York Times». Να θέσω υποψηφιότητα για το βραβείο Pulitzer. Αν υπάρχει ψωμί στη μαντεία, θα σπάσω και εγώ την πέννα μου και θα αφήσω τη δημοσιογραφία.
Να το μάθει και ο κύριος Άινσταϊν. Εγώ δεν κρίνω το ψάρι από την ικανότητά του να ανεβαίνει στο δέντρο. Δεν ανέχομαι να θεωρεί τον εαυτό του βλάκα το ψάρι εκείνο για όλη του τη ζωή. Δεν εκπλήττομαι καθόλου που τα πουλιά πετάνε και τα φίδια σέρνονται. Αλλά εκπλήττομαι με τους απόστρατους στρατηγούς και τους πολιτικούς που πανικοβάλλονται, λέγοντας ότι «η Κύπρος ξεπουλιέται» και προκαλούν αναταραχή. Όποτε ριχτεί τέτοια τροφή, ορμούν αμέσως σαν αετοί. Μιλάνε για «στρατηγική» και «γεωπολιτική». Αχ, μακάρι να γίνει αυτό που λένε. Μακάρι να πουληθεί και να γλιτώσουμε. Κάποτε είχε νοικιαστεί στους Εγγλέζους για 92 χιλιάδες στερλίνες. Τώρα η αξία της ανέβηκε πολύ. Άντε να δούμε αρχιτελάλη. Άλα ούνα άλα τρε. Υπάρχει κανείς που πλειοδοτεί;
Μην ανησυχείτε. Σας καταλαβαίνω κύριοι. Ένα κακό όνειρο είναι το δικό σας. Δεν είναι όνειρο, αλλά φάντασμα. Μακάρι και τα δικά σας όνειρα να ήταν τόσο γλυκά όσο τα όνειρα εκείνων που θέλουν να ανεβάσουν το ψάρι στο δέντρο. Ούτε ντροπή ούτε αμαρτία είναι να θέλεις το αδύνατον. Έχω και εγώ τέτοια όνειρα. Ξεπερνούν αυτά τα σύνορα. Φτάνουν στις πλατιές θάλασσες και τους ωκεανούς. Ο άνθρωπος ζει όσο ονειρεύεται στον κόσμο. Αν δεν γίνει τώρα, μια μέρα σίγουρα θα γίνει. Όχι στις χιονισμένες Άλπεις. Στο χιονισμένο Τρόοδος. Σφυρίζοντας τις νότες της Τηλλυρκώτισσας στον Πενταδάκτυλο…
Πηγή: http://politis.com.cy/article/anevazontas-to-psari-sto-dentro
Είμαστε μια κοινότητα γεμάτη με διανοούμενους που αναγκάζουν ένα ψάρι να ανέβει πάνω σε ένα δέντρο. Και δεν περιορίζονται μόνο στο να το κάνουν αυτό. Επιπλέον, κατεβάζουν και κάτω από εκεί το ψάρι. Ο Άλμπερτ Άινσταϊν λέει το εξής: «Ουσιαστικά όλοι είναι διάνοιες. Αλλά αν επιχειρήσετε να κρίνετε το ψάρι σύμφωνα με την ικανότητά του να ανέβει σε ένα δέντρο, θα περάσει όλη του τη ζωή πιστεύοντας ότι είναι βλάκας».
Δεν μπορούμε να ανεβάσουμε το ψάρι στο δέντρο, αλλά μπορούμε να το ονειρευτούμε αυτό, έτσι δεν είναι; Μήπως υπάρχει κάτι που μας εμποδίζει να το ονειρευτούμε αυτό; Δεν υπάρχει! Τα όνειρα δεν έχουν περιορισμούς. Ακόμα και τα πιο καταπιεστικά, τα πιο τυραννικά καθεστώτα, δεν κατάφεραν μέχρι τώρα να τα περιορίσουν και να τα απαγορεύσουν.
Κανένας δεν μπορεί να εμποδίσει και τα εγκλήματα που διαπράττεις στα όνειρά σου. Ούτε τις επαναστάσεις που κάνεις. Ακόμα και εκείνοι που σε βάζουν φυλακή δεν αντιλαμβάνονται πως βγαίνεις μέσα από εκείνα τα σιδερένια κάγκελα και γυρίζεις σε μια ακροθαλασσιά πιασμένος χέρι με χέρι με την αγαπημένη σου.
Να που πάλι χωριστήκαμε στα δυο. Σε εκείνους που πιστεύουν ότι θα μπορούσαν να ανεβάσουν το ψάρι στο δέντρο και εκείνους που δεν το πιστεύουν αυτό. Πάλι υπάρχει μια έκρηξη καφετζούδων. Όλοι γυρίζουν ανάποδα το φλιτζάνι. Μέχρι σήμερα είδε πολλούς μάντεις αυτός ο τόπος. Δεν βγήκε τίποτε από όσα είπε κανένας τους. Πάντα γράφτηκαν στην ιστορία ως κρίσιμες βδομάδες αυτές. Αλλά κανείς δεν μπόρεσε να προβλέψει ένα προσχεδιασμένο έγκλημα και να ειδοποιήσει γι’ αυτό. Έτσι, όταν ρίχτηκαν εκείνες οι σφαίρες στον Ταχτακαλά όλοι σάστισαν και βγήκαν στους δρόμους. Γι’ αυτό υπήρχαν κάποιοι που ακόμα απολάμβαναν το καλοκαίρι στις παραλίες της Αμμοχώστου την ώρα που ο τουρκικός στρατός αποβιβαζόταν στις παραλίες της Κερύνειας. Έχουμε τόσους πολλούς μάντεις, αλλά κανείς δεν μπόρεσε να ειδοποιήσει εκ των προτέρων για την τοποθέτηση βομβών στα τζαμιά, ούτε και για τη δολοφονία των Αϊχάν και Γκιουρκάν. Μήπως υπήρξε κάποιος μάντης που προέβλεψε ότι θα μεταφερθεί τόσος πολύς πληθυσμός στο νησί μετά το 1974, ότι θα έμενε στο νησί τόσος πολύς τουρκικός στρατός, ότι θα ήταν στρατιωτική ζώνη όπου πατήσουμε το πόδι μας, ότι όλος ο τουρκικός πληθυσμός που βρισκόταν στον νότο θα περνούσε στον βορρά και ότι η μισή μας πατρίδα θα έκλεινε για εμάς και θα άνοιγε ξανά μόνο μετά από 29 χρόνια;
Άραγε προβλέπουν καλύτερα από τους παλιούς οι τωρινοί μάντεις μας; Ο φίλος λέει ότι αυτή η υπόθεση είναι εντάξει. Αυτή η υπόθεση τέλειωσε. Αυτήν τη φορά ολοκληρώθηκε. Ορκίζεται. «Αν δεν γίνει, εγώ θα σπάσω την πέννα μου», λέει. Σπάσε την φίλε, σπάσε την. Δεν υπάρχουν πέννες. Μετέφερέ μας τις τελευταίες ειδήσεις από εκείνο το μέρος. Οι Κύπριοι έκαναν έφοδο στη Γενεύη. Τρομερή είναι η κατάσταση στη Γενεύη! Αν εκείνο το ψάρι ανέβει στο δέντρο, ειδοποίησε και εμένα. Να ξεπεράσω τη «New York Times». Να θέσω υποψηφιότητα για το βραβείο Pulitzer. Αν υπάρχει ψωμί στη μαντεία, θα σπάσω και εγώ την πέννα μου και θα αφήσω τη δημοσιογραφία.
Να το μάθει και ο κύριος Άινσταϊν. Εγώ δεν κρίνω το ψάρι από την ικανότητά του να ανεβαίνει στο δέντρο. Δεν ανέχομαι να θεωρεί τον εαυτό του βλάκα το ψάρι εκείνο για όλη του τη ζωή. Δεν εκπλήττομαι καθόλου που τα πουλιά πετάνε και τα φίδια σέρνονται. Αλλά εκπλήττομαι με τους απόστρατους στρατηγούς και τους πολιτικούς που πανικοβάλλονται, λέγοντας ότι «η Κύπρος ξεπουλιέται» και προκαλούν αναταραχή. Όποτε ριχτεί τέτοια τροφή, ορμούν αμέσως σαν αετοί. Μιλάνε για «στρατηγική» και «γεωπολιτική». Αχ, μακάρι να γίνει αυτό που λένε. Μακάρι να πουληθεί και να γλιτώσουμε. Κάποτε είχε νοικιαστεί στους Εγγλέζους για 92 χιλιάδες στερλίνες. Τώρα η αξία της ανέβηκε πολύ. Άντε να δούμε αρχιτελάλη. Άλα ούνα άλα τρε. Υπάρχει κανείς που πλειοδοτεί;
Μην ανησυχείτε. Σας καταλαβαίνω κύριοι. Ένα κακό όνειρο είναι το δικό σας. Δεν είναι όνειρο, αλλά φάντασμα. Μακάρι και τα δικά σας όνειρα να ήταν τόσο γλυκά όσο τα όνειρα εκείνων που θέλουν να ανεβάσουν το ψάρι στο δέντρο. Ούτε ντροπή ούτε αμαρτία είναι να θέλεις το αδύνατον. Έχω και εγώ τέτοια όνειρα. Ξεπερνούν αυτά τα σύνορα. Φτάνουν στις πλατιές θάλασσες και τους ωκεανούς. Ο άνθρωπος ζει όσο ονειρεύεται στον κόσμο. Αν δεν γίνει τώρα, μια μέρα σίγουρα θα γίνει. Όχι στις χιονισμένες Άλπεις. Στο χιονισμένο Τρόοδος. Σφυρίζοντας τις νότες της Τηλλυρκώτισσας στον Πενταδάκτυλο…
Πηγή: http://politis.com.cy/article/anevazontas-to-psari-sto-dentro
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.