Του Τζαν Ατακλί (Can Ataklı), εφ. Sözcü.
Με το αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιουλίου του 2016, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν βίωσε στο πετσί του τον πραγματικό κίνδυνο της φυσικής του εξόντωσης. Ιδίως η ομάδα των στρατιωτών των ειδικών δυνάμεων που επιχείρησαν να τον συλλάβουν –ή και να τον σκοτώσουν– θα γεμίζει με εφιάλτες τις νύχτες του Τούρκου προέδρου.
Έκτοτε, και αφού πρώτα οι πάντες σχεδόν στην Τουρκία έχουν υποστεί διωγμούς και φυλακίσεις, στην ατζέντα του Ταγίπ Ερντογάν μπήκε το ζήτημα της επαναφοράς της θανατικής ποινής, η οποία έχει προ πολλού καταργηθεί στην Τουρκία επειδή είναι αντίθετη με το ευρωπαϊκό κεκτημένο και το ευρωπαϊκό Δίκαιο.Οι αναφορές στο ενδεχόμενο επαναφοράς της θανατικής ποινής εξυπηρετούν πολιτικές στοχεύσεις, με κυριότερη την αποτροπή εκδήλωσης νέου πραξικοπήματος.
Κατ’ ουσίαν ο Τούρκος Πρόεδρος στην αγωνία του να επιβιώσει κυριολεκτικά, και να επιζήσει πολιτικά στη γείτονα χώρα, έχει ανάγκη από «μπαμπούλες» που θα εκφοβίζουν τους επίδοξους ανατροπείς του. Ίσως διότι και ο ίδιος συναισθάνεται ότι τα σενάρια που τον θέλουν εκτός εξουσίας δεν έχουν οριστικά ματαιωθεί.
Η ερμηνεία αυτή, ότι δηλαδή η θανατική ποινή χρησιμοποιείται από τον Ταγίπ Ερντογάν κυρίως από φόβο για τη ζωή του, ενισχύεται από τις αδιάψευστες φωτογραφίες που είδαν το φως της δημοσιότητας αμέσως μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος στο δημοψήφισμα. Σε αυτές ο πρόεδρος εμφανίζεται τρομαγμένος και εξαιρετικά ανήσυχος για την επαύριον της ισχνής του επικράτησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.