Δύο δολοφονίες γυναικών σε διάστημα μιας μέρας. Δύο νεαρές γυναίκες κείτονται στο έδαφος τρυπημένες από μαχαιριές. Μετά την πρώτη δολοφονία προχθές στην Αμμόχωστο διοργανώθηκε μια πορεία διαμαρτυρίας. Οι διαδηλωτές φώναζαν «δεν θα λιγοστέψουμε άλλο κατά ένα άτομο»! Αλλά πριν περάσει κιόλας μια μέρα, να που λιγοστέψαμε κατά ένα άτομο! Σημαίνει ότι δεν ωφελεί σε τίποτε να φωνάζουμε στους δρόμους. Ο άνδρας που έβαλε στο κεφάλι του να διαπράξει φόνο ούτε που ακούει τη φωνή μας. Και αν την ακούει, δεν ιδρώνει το αφτί του. Μήπως αυτές είναι δολοφονίες που μπορούν να υποτιμηθούν χαρακτηριζόμενες απλώς δολοφονία γυναικών;
Εκείνοι που δολοφονούν μια γυναίκα λόγω ζήλιας, αφού έχουν το δολοφονικό ένστικτο, γιατί δεν μπορούν να σκοτώσουν και άλλους για διαφορετικούς λόγους; Αυτό το ζήτημα είναι ένα θέμα καθεστώτος, συστήματος, συνειδητής κοινωνίας. Αν δεν υπάρχει χαΐρι σε καμιά μας δουλειά. Αν καταρρέουμε από παντού. Αν επιπλέον ανεχόμαστε να ζούμε κάτω από τη διοίκηση της Τουρκίας όπου θεωρούνται πολύ φυσιολογικές τέτοιες δολοφονίες, όπου δεν τιμωρούνται και πολύ ειδικά όσοι βιάζουν ή σκοτώνουν μια γυναίκα, πώς μπορούμε να εμποδίσουμε αυτές τις δολοφονίες; Μην ρωτάτε πλέον την ταυτότητα των δολοφόνων και των δολοφονημένων. Μην ρωτάτε αν είναι από την Τουρκία ή από την Κύπρο. Δεν έχει σημασία. Όλοι ενωθήκαμε με την Τουρκία και όλοι μας κολλήσαμε από αυτήν. Μας άρπαξε από τον γιακά με όλες της ασθένειές της. Δεν λένε άδικα πως ό,τι υπάρχει εκεί θα υπάρχει και εδώ. Να που υπάρχουν. Δεν μειώνονται καθόλου οι καθημερινές ειδήσεις στο δελτίο με τα εγκλήματα. Μερικές εφημερίδες μας που κυκλοφορούν με πολλές σελίδες τις δημοσιεύουν σε τέσσερις πέντε σελίδες. Εγώ προτιμώ πλέον να τις βάζω ως σύντομες ειδήσεις. Ειδικά δεν βάζω καθόλου εκείνους που συλλαμβάνονται με ένα γραμμάριο ινδικής κάνναβης ή μπονζάι κ.λπ. Δεν έδινα σημασία και σε όσους κλέβουν από την αγορά μερικά μπουκάλια ουίσκι και τσιγάρα. Ενώ έχουμε επικεφαλής μας ανθρώπους οι οποίοι παίρνουν εκατομμύρια από προσφορές, φόρους και άλλες χίλιες δυο ατασθαλίες, μήπως μπορεί να γίνει λόγος για έναν νεαρό που έκλεψε από την αγορά μερικά μπουκάλια ουίσκι;
Λέτε ότι δεν ήμασταν έτσι πριν από το 1974; Έχετε δίκιο. Δεν ήμασταν έτσι. Μέχρι τώρα δεν είχαμε δει δύο δολοφονίες σε διάστημα μιας μέρας. Αλλάξαμε πολύ μετά το 1974. Θα αλλάζαμε έστω και αν δεν ερχόταν κανένας από την Τουρκία να σμίξει μαζί μας. Διότι ζυμωθήκαμε με λάφυρα. Ζήσαμε την πιο ποταπή απάτη της ιστορίας. Κλέψαμε, χτυπήσαμε. Λεηλατήσαμε τις ελληνοκυπριακές περιουσίες και τα ελληνοκυπριακά εδάφη που έμειναν στα χέρια μας. Αυτή είναι η κουλτούρα μας της μετά το 1974 περιόδου. Η κουλτούρα της λεηλασίας! Τι είδους πολιτισμός περιμένατε να γεννηθεί από αυτή την κουλτούρα; Ο πληθυσμός από την Τουρκία στάλθηκε για να μοιραστεί μαζί μας αυτό το πλιάτσικο. Και αυτό το σύστημα που δημιούργησε η Τουρκία εδώ κατέστρεψε όλους μας. Όσοι ήρθαν από το εξωτερικό μάς βρήκαν μέσα στη μέθη του πλιάτσικου. Και μέθυσαν περισσότερο από εμάς.
Έχετε παράπονο από τον πληθυσμό από την Τουρκία, αλλά δεν έχετε παράπονο από την Τουρκία. Θέλετε λύση και ειρήνη, αλλά δεν θέλετε λύση και ειρήνη χωρίς την Τουρκία. Τότε θα ανεχτείτε. Θα ανεχτούμε όλοι μαζί. Τις δολοφονίες γυναικών, τη βία, τις παρενοχλήσεις, τους βιασμούς. Στην Τουρκία υπάρχει μια κυβέρνηση που βλέπει τη γυναίκα ως αντικείμενο. Αν θα συρθούμε πίσω από αυτό το κράτος, από αυτή την κυβέρνηση, παύει να υπάρχει το δικαίωμά σας να παραπονιέστε. Στην Τουρκία υπάρχει μια κυβέρνηση, η οποία δεν λέει τίποτε ακόμα και για τους βιασμούς παιδιών. Αλλά εσείς θέλετε την Τουρκία. Πάρτε την τότε και δείτε χαΐρι. Κοιτάξτε, τώρα υπάρχουν κάποιοι που φεύγουν από την Τουρκία και έρχονται εδώ. Αυτοί δεν μοιάζουν με εκείνους που ήρθαν μετά το 1974. Δεν ήρθαν για πλιάτσικο εδώ. Κατέφυγαν για να σώσουν τη ζωή τους. Όσο μπορούν να τη σώσουν φυσικά. Διότι τα πλοκάμια του χταποδιού της Άγκυρας δεν πρόκειται να τους αφήσουν ήσυχους ούτε κι εδώ. Οι εδώ αξιωματούχοι μας και η αστυνομία μας βρίσκονται υπό τις διαταγές της Άγκυρας.
Γιατί θέλουμε λύση και ειρήνη; Αν δεν είναι για να απαλλαχτείτε από την Τουρκία, μην θέλετε! Αν δεν θα απαλλαχτούμε από την Τουρκία, δεν θεωρείται λύση η λύση που θέλετε. Μην ξεχνάτε. Σε αυτό το νησί θα ζήσουμε με τους Ελληνοκύπριους. Όχι με την Τουρκία. Αλλά αν σώνει και καλά επιμένετε να ζήσετε με την Τουρκία, θα ανεχτείτε να γίνονται και εδώ όσα γίνονται εκεί. Δεν υπάρχει άλλη λύση!
Πηγή: http://politis.com.cy/article/anechtite-ke-dio-dolofonies-ti-mera
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.