19/3/18

O πρώτος νεκρός της Πολεμικής μας Αεροπορίας

Tου Παντελή Στεφ. Αθανασιάδη
Ο Εμμανουήλ Αργυρόπουλος, θεωρείται ο πρώτος νεκρός της στρατιωτικής μας Αεροπορίας, από τότε, που η χώρα μας απέκτησε πολεμικά αεροπλάνα, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν με επιτυχία στους Βαλκανικούς Πολέμους.
Βέβαια είχε προηγηθεί η πτώση του πολιτικού αεροπλάνου του δημοσιογράφου Αλέξανδρου Καραμανλάκη στον Κορινθιακό Κόλπο στα τέλη Αυγούστου 1912, δηλαδή περίπου 7 μήνες νωρίτερα.
Ένα ψυχρό τηλεγράφημα που έφτασε από τη Θεσσαλονίκη, ανήγγειλε στις 4 Απριλίου 1913, την πτώση του αεροπλάνου και το θάνατο του αεροπόρου Αργυρόπουλου 26 ετών τότε. Λίγο αργότερα, ακολούθησαν και άλλα τηλεγραφήματα που επιβεβαίωναν το τραγικό γεγονός και επιπλέον διευκρίνιζαν ότι εκτός του Αργυρόπουλου έχασε τη ζωή του και ο συνεπιβαίνων Κωνσταντίνος Μάνος.
Εκείνη τη μοιραία μέρα ο Αργυρόπουλος έφυγε στις 8 το πρωί και πήγε στο σημείο που ήταν το αεροπλάνο του. Εκεί προσήλθαν φίλοι του αεροπόρου μεταξύ των οποίων και ο εισαγγελέας Πρωτοδικών Αχιλλέας Λάμπρος. Ο Αργυρόπουλος επιθεώρησε το αεροπλάνο του και ανέβηκε επάνω παραλαμβάνοντας μαζί του τον Λάμπρο. Έκαναν τρεις γύρους επάνω από τη Θεσσαλονίκη και το Θερμαϊκό κόλπο και μετά 50 λεπτά, προσγειώθηκαν. Οι παριστάμενοι τους συνεχάρησαν, αλλά ο Αχιλλέας Λάμπρος ήθελε να πετάξει ξανά. Ο Αργυρόπουλος μειδιώντας του είπε: -Η σειρά σας ετελείωσεν. Αφήσατε να δοκιμάσουν και άλλοι.

Λίγα λεπτά αργότερα, παρέλαβε τον εξάδελφό του Κωνσταντίνο Μάνο και πέταξαν σε ύψος 600 μέτρων προς την κατεύθυνση του Λαγκαδά. Γύρω στις 11 π.μ. έφτασε στη Νομαρχία το μοιραίο τηλεγράφημα για την πτώση του αεροπλάνου, το οποίο έγινε συντρίμμια, μια άμορφη μάζα συρμάτων και σιδερικών.
Το αεροπλάνο έπεσε 500 μέτρα έξω από το Λαγκαδά, περίπου 14 χιλμ βορειοανατολικά από τη Θεσσαλονίκη. Εκεί κοντά είχε έδρα στρατιωτική μονάδα. Οι γιατροί είδαν την πτώση και έσπευσα αμέσως αλλά βρήκαν τον Αργυρόπουλο και το Μάνο νεκρούς. Τηλεφώνησαν αμέσως στο Νομάρχη Θεσσαλονίκης που ήταν συγγενής του, ο οποίος έσπευσε με αυτοκίνητο συνοδευόμενος από τους Μεράρχους Μοσχόπουλο και Σωτήλη και παρέλαβε τις δύο σορούς, που τις μετέφερε στο στρατιωτικό νοσοκομείο, που τότε στεγάζονταν στο Παπάφειο Ορφανοτροφείο.
Ο Αργυρόπουλος είχε υποστεί συντριπτικό κάταγμα κρανίου, κατάγματα στα δύο πόδια και κάταγμα στο δεξιό βραχίονα. Το πρόσωπό του είχε παραμορφωθεί εντελώς. Η αδελφή του αεροπόρου Αργυρόπουλου μόλις είδε το πρόσωπό του παραμορφωμένο, λιποθύμησε.
Ο Μάνος είχε υποστεί παραμόρφωση του προσώπου, κάταγμα του δεξιού βραχίονα, εξάρθρωση ώμων και πολλαπλά κατάγματα στα πλευρά.
Το αεροπλάνο, διπλάνο τύπου Μπλεριό, ήταν τουρκικό λάφυρο! Κατά τα δημοσιεύματα «ήτο λάφυρον πολέμου αλωθέν εντός του σιδηροδρομικού σταθμού μεθ’ ενός άλλου ακόμη κατά την κατάληψιν της Θεσσαλονίκης».
Τα πτώματά τους ταριχεύθηκαν και τοποθετήθηκαν στα φέρετρα. Με στρατιωτική στολή ο Αργυρόπουλος, με πολιτική περιβολή ο Μάνος. Στη συνέχεια τοποθετήθηκαν στο ατμόπλοιο «Θράκη» και μεταφέρθηκαν στον Πειραιά για να προωθηθούν στην Αθήνα.
Ο Αργυρόπουλος ήταν γιος του τέως πρεσβευτή της Ελλάδας στην Αγία Πετρούπολη. Σπούδασε μηχανικός στην Ευρώπη, όπου γνώρισε από κοντά την αεροπλοΐα και πήρε δίπλωμα αεροπόρου.
Πρόσφερε τις υπηρεσίες του στο ελληνικό κράτος, το οποίο κατά την έναρξη των Βαλκανικών Πολέμων τον κατέταξε στην Αεροπορία ως ανθυπολοχαγό αεροπόρο.
Προηγουμένως πραγματοποίησε πολλές επιτυχείς πτήσεις με το δικό του αεροσκάφος «Αλκυόνη». Μεταξύ άλλων, στις 8 Φεβρουαρίου 1912 εκτέλεσε την πρώτη πτήση στους ελληνικούς ουρανούς. Μία ώρα αργότερα πραγματοποίησε και δεύτερη πτήση στον αττικό ουρανό, αυτή τη φορά με συνεπιβάτη τον πρωθυπουργό ...
Η συνέχεια του άρθρου στο TIME Link

1 σχόλιο:

  1. Μερικές διορθώσεις στο ανωτέρω κείμενο:

    1) Ο Εμμανουήλ Αργυρόπουλος ήταν Ανθυπολοχαγός (ΜΧ) και όχι «Ανθυπολοχαγός αεροπόρος» που είχε καταταγεί στην «Αεροπορία». Την εποχή εκείνη, δεν υπήρχε καν ο Κλάδος της «Αεροπορίας».

    2) Είχε ζητήσει ο ίδιος από τον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο να τον ονομάσει «κατ’ απονομήν» αξιωματικό του ΕΣ κάτι που ο Βενιζέλος βρήκε πολύ καλή ιδέα αφού με αυτό τον τρόπο αφ’ ενός ικανοποιούσε την προσωπική επιθυμία του Αργυρόπουλου, αφ’ ετέρου με την ιδιότητα του αξιωματικού (ΜΧ) δεν θα μπορούσε να αρνηθεί διαταγές που τυχόν θα του έδιναν οι ανώτεροί του - άρα ο ΕΣ θα είχε πλήρη δυνατότητα να εκμεταλλευτεί τις δυνατότητες του Αργυρόπουλου και του ΙΔΙΩΤΙΚΟΫ του αεροπλάνου που είχε φέρει από την Γαλλία τύπου Nieuport ΙVG.

    3) Όταν η Θεσσαλονίκη απελευθερώθηκε τον Οκτώβριο του 1912, σε αποθήκες του Οθωμανικού στρατού (το Τουρκικό αεροδρόμιο βρισκόταν στην περιοχή «Λεμπέτ» στην σημερινή Ευκαρπία Θεσσαλονίκης), ανακαλύφθηκαν ΤΡΙΑ άθικτα αεροπλάνα (εκ των οποίων τα δύο ήταν ΔΙΘΕΣΙΑ Βleriot ΧΙ-2), τα οποία πετούσαν Γάλλοι (πολίτες) αεροπόροι μισθωμένοι από τον Οθωμανικό στρατό. Ο Αργυρόπουλος ζήτησε ένα από τα διθέσια Βleriot ΧΙ-2, διότι το (ιδιωτικό) δικό του είχε ήδη καταστραφεί κατά την πρώιμη φάση των επιχειρήσεων.

    4) Ως αεροδρόμιο από όπου επιχειρούσε ο Αργυρόπουλος θεωρείται το προϋπάρχον «Λεμπέτ» στην σημερινή Ευκαρπία Θεσσαλονίκης, που ήταν και η βάση των αεροπλάνων των Τούρκων, διότι εκεί υπήρχαν υποδομές που θα μπορούσαν να εξυπηρετήσουν τις από/προσγειώσεις. Στην περιοχή «Λεμπέτ» υπήρχε επίσης σιδηροδρομικός σταθμός που δεν έχει καμία σχέση με τον μετέπειτα σιδηροδρομικό σταθμό, ούτε φυσικά με αυτόν που υφίσταται σήμερα.

    5) Ο ισχυρισμός «…το αεροπλάνο έγινε συντρίμμια, μια άμορφη μάζα συρμάτων και σιδερικών…» είναι λόγο άστοχος, αφού τα αεροπλάνα της εποχής ήταν κατασκευασμένα από ΞΥΛΟ και ΥΦΑΣΜΑ.

    Σημειώσεις. Το να είναι κανείς αεροπόρος την εποχή εκείνη, ήταν ένα εγχείρημα παράτολμο, έως και «αυτοκτονικό» θα μπορούσε να πει κανείς. Οι άνθρωποι που καβαλούσαν αυτές τις ιδιοκατασκευές από σανίδια και καρανόπανο, είχαν μία ιδιαίτερη αίσθηση του κινδύνου - απλά τον αγνοούσαν. Ο (πολίτης) Αλέξανδρος Καραμανλάκης που ήταν ο πρώτος νεκρός Έλληνας αεροπόρος και ο (αξιωματικός ΜΧ) Εμμανουήλ Αργυρόπουλος ήταν εξαιρετικά παράτολμοι χαρακτήρες - κάποιοι Ιστορικοί αναφέρουν (ειδικά για τον πρώτο) πως ριψοκινδύνευαν τόσο πολύ, που ήταν σαν να αποζητούσαν τον θάνατο για να περάσουν στην Ιστορία ως οι «πρώτοι». Χαρακτηριστικά αναφέρεται πως όταν ο Υπολοχαγός (ΠΒ) Δημήτριος Καμπέρος (ένας από τους πρωτοπόρους αεροπόρους κι αυτός της εποχής εκείνης που του είχε αποδοθεί το προσωνύμιο «τρελοΚαμπέρος» και όχι άδικα), είχε πληροφορηθεί πως ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος σκόπευε να πετάξει ως επιβάτης στο αεροπλάνο του (πολίτη τότε) Εμμανουήλ Αργυρόπουλου, είχε παρακαλέσει τον πρωθυπουργό «…κύριε πρωθυπουργέ, σας παρακαλώ, ΜΗΝ πετάξετε μαζί με αυτόν το παρανοϊκό - είναι πολύ παράτολμος και θα σας σκοτώσει…». Είναι δηλαδή σαν να λέμε πως ο ένας «τρελός» (κατά την λαϊκή παράδοση) προσπαθούσε να αποτρέψει τον ηγέτη της χώρας να κινδυνεύσει στα χέρια ενός άλλου επίσης «τρελού». Είδε ο τρελός τον άλλο τρελό και φοβήθηκε δηλαδή…

    …οι αεροπόροι της εποχής εκείνης, ήταν ιδιαίτεροι άνθρωποι. Σπάνιοι κένταυροι - μισοί παρανοϊκοί και μισοί πατριώτες που υπερέβησαν τα όρια και κατέκτησαν τον άερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.