21/5/18

Καταστήσαμε Σκοπιανούς, Αμερικανούς και Γερμανούς «ευπρεπώς αδίκους»

«τα εγγύτατα της ξυμπάσης γνώμης… »    [Θουκυδίδης 1.22]  
                                               

Του Χρίστου ΚράππαΜαθηματικού
Είναι απορίας άξιο το πώς είναι τόσο δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να ελέγξουμε τα τεκταινόμενα στην περιοχή μας.  Μάλιστα από επήλυδες της περιοχής μας η οποία εδώ και χιλιάδες χρόνια αποτελούσε και αναμφίβολα αποτελεί η περιοχή αυτή πατρώα γη.
Είναι δυνατόν ένα συνοθύλευμα ανθρώπων απροσδιόριστης καταγωγής, να δημιουργούν ελέω της ηγέτιδος υπερατλαντικής δύναμης και της άσπονδης φίλης μας Γερμανίας ένα μόρφωμα γλώσσας και  κράτους και να αξιώνουν να ονομάζονται με το ελληνικώτατο, ιστορικό και ένδοξο όνομα Μακεδονία; Είναι δυνατόν, αυτό το μόρφωμα κράτους των Σκοπίων ή Φυρόμια,  να προπαγανδίζει σόλο τον κόσμο τη διεκδίκηση σχεδόν του ενός τρίτου του Ελληνικού εδάφους; Εδάφους που έχει ποτιστεί με ποτάμια αίματος Ελλήνων χωρίς διακοπή χιλιάδες τώρα χρόνια; Είναι δυνατόν, να επιβουλεύεται τόσο δόλια έδαφος της πατρίδος μας που κατοικείται αδιάλειπτα 3.000 χρόνια από Έλληνες και που στάθηκε κυματοθραύστης της Ευρώπης από τον Ασιατικό κίνδυνο συνεχώς και αδιαλείπτως από το 600 π.Χ.;

Αποκορύφωμα της όλης χειραγώγησης των Σκοπιανών από την Ούνισσα Μερκελίνα ήταν εχθές που υπέδειξε στο Αλβανάκι Ζάεφ, πρωθυπουργός των Σκοπιανών, να προτείνει στο αγράμματο, ανιστόρητο και καταληψία  δικό μας πρωθυπουργό, ένα έκτο όνομα, πέραν των 5 ήδη προτεινομένων από τον σκοπιαΝίμιτς με όλα μέσα το όνομα Μακεδονία, το «Δημοκρατία της Μακεδονίας του Ιλιντεν». Μάλιστα με γέλιο, γιατί, γνωρίζει πως ο δικός μας είναι όλως διόλου ανιστόρητος, και απόδειξη αυτού αποτελεί το γεγονός, αντί να το απορρίψει αυτοστιγμεί, το μετέφερε στην Αθήνα και το έθεσε περιχαρής σε διαβούλευση στον πρόεδρο της Δημοκρατίας και στους αρχηγούς των κομμάτων της αντιπολίτευσης.  Το όνομα αυτό αποτελεί την επιτομή του αλυτρωτισμού των Σλαβοβουλγάρων  χειραγωγημένων από τους Βουλγάρους τότε στην «επανάσταση» τους στις 20 Ιουλίου το 1903 κατά των Τούρκων αφού πρώτα είχαν κατασφάξει τον Ελληνισμό της περιοχής. Δεν μπήκε καν στον κόπο να βάλει το πρόθεμα Σλάβο. Είναι δυνατόν ο «καθηγητής» και ο καταληψίας να μην καταλαβαίνουν πως το όχημα για τον κατακερματισμό της Ελλάδος είναι το όνομα Μακεδονία; Δεν καταλαβαίνουν πως με τις θέσεις τους αυτές δολοφονούν την Ελλάδα; Τα κόκκαλα των Μελά, Δραγούμη, Γερμανού Καραβαγγέλη και τόσων άλλων μαρτύρων επώνυμων και ανώνυμων τρίζουν στους τάφους των!!!
Προβάλουν την δικαιολογία πως μας πιέζουν Αμερικανοί και Γερμανοί να βρεθεί λύση στο ζήτημα. Είμαι σε θέση να γνωρίζω πως οι Αμερικανοί δεν ενδιαφέρονται συγκεκριμένα για το όνομα Μακεδονία, αλλά για λύση με οποιαδήποτε ονομασία για να τα εντάξουν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ. Αυτή που ενδιαφέρεται είναι η Ούνισσα Μερκελίνα με οπωσδήποτε το όνομα Μακεδονία μέσα προκειμένου να μετατρέψει την περιοχή σε προτεκτοράτο δικό της με την Θεσσαλονίκη μέσα για να βάλει πόδι στην θάλασσα του Αιγαίου μας. Είναι δε τόσο αφιονισμένοι από τον εθνομηδενισμό τους και την αριστεροφροσύνη τους που ερείδονται στο ψέμα πως ακολουθούν την δέσμευση του Κώστα Καραμανλή στο Βουκουρέστι το 2008 στη σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό με την λέξη Μακεδονία, πράγμα που ουδέποτε είπε ο Καραμανλής και βγήκε και το είπε. Εξ άλλου είπε πως ήταν ένα διπλωματικός ελιγμός που απέρριψαν οι Σκοπιανοί, άρα, επομένως, δηλαδή δεν υπάρχει καμμία δέσμευση ή κεκτημένο. Πόσο ανόητοι είναι; Δεν κάνουν ούτε το απλούστερο πράγμα του κόσμου. Συμφωνείστε σε οποιαδήποτε όνομα και θέστε το σε δημοψήφισμα όπως θα το θέσουν και οι Σκοπιανοί. Δεν είστε εντολής του λαού των Ελλήνων; Ποιος θα σας πιέσει τότε όταν το αντισυμβαλλόμενο μέρος θα το θέση; Αντί αυτού  βγαίνει ο «καθηγητής» και προσβάλει την κοινή λογική  όλων των Ελλήνων ότι τάχα δεν είναι «φυλακισμένοι της ιστορίας» και πως η έννοια Μακεδονία είναι μεταφυσική. Βγαίνει ο καταληψίας και χαρακτηρίζει τα εκατομμύρια των Ελλήνων ως «ετερόκλητο όχλο». Δηλαδή, Αριστοτέλη, Μέγα Αλέξανδρε, Φίλιππε, Ηρόδοτε, Θουκυδίδη, Ευριπίδη είστε ένα τίποτα, για «ένα πουκάμισο αδειανό» μιλούσατε, γράφατε και πολεμούσατε, έναν «ίσκιο» υπερασπιζόσασταν σαν να ήταν «πλάσμα ατόφιο». Σεφέρη και Ελύτη  ακούτε; Αυτούς αφήσατε  κληρονόμους. 
Επειδή εγώ κατάγομαι από την ηρωική Πελοπόννησο και ζω εδώ στην πραγματική Μακεδονία και όχι στην μεταφυσική. Επειδή από πατέρα και μάννα  οι προπάπποι μου ήταν μικροί οπλαρχηγοί το 1821. Επειδή 4 παππούδες μου πολέμησαν συνεχώς από το Μπιζάνι μέχρι και το Εσκί Σεχίρ και ελευθέρωσαν τούτα τα μέρη. Επειδή σπουδάζω όλη μου την ζωή Ιστορία και Αριστοτέλη, ακούστε τούτα τα λόγια που θα σας πω «καθηγητή» και καταληψία. Ίσως, αν σας έχει μείνει και ένα κύτταρο απρόσβλητο μέσα στο λοβοτομημένο μυαλό σας, να αφυπνιστείτε.
Εγείρονται αυτόματα τα ερωτήματα: Μήπως η δική μας συμπεριφορά, από την εγκατάλειψη των δίκαιων  διεκδικήσεών μας,  παρέχει εφαλτήριο στους γείτονές μας; Μήπως χάσαμε την ιστορική μας μνήμη ως Έθνος;  Μήπως η δική μας αδράνεια και εγκατάλειψη των χαμένων εδαφών αλλά και των Ελληνικών πληθυσμών  σόλες τις γειτονικές μας χώρες εκλαμβάνεται ως αδυναμία, πάνω στην οποία στηρίζεται η επιβουλή των γειτόνων μας; Μήπως τελικά η δική μας απερισκεψία μας έχει οδηγήσει   στο «αντεπιβουλεύειν» αντί του «προεπιβουλεύειν»; (Θουκ. 1.33)
      Όλα τα ερωτήματα αυτά είναι, και φυσικά και εύλογα. Από τα ερωτήματα αυτά, μου γεννήθηκε η ιδέα του τίτλου που εμείς παρέχουμε  σ’ αυτούς που επιβουλεύονται τη γη και την ιστορία μας. Από τη δική μας αδράνεια, αλλά και τις απερίσκεπτες θετικές ενέργειές μας, τους έχουμε καταστήσει «ευπρεπώς αδίκους».(Θουκ. 4.61) Φράση που ελέχθη από τον Ερμοκράτη τον Συρακούσιο στους συμπατριώτες του Σικελούς κατά το όγδοο έτος του Πελοποννησιακού πολέμου, μήπως και προλάβει την επιβουλή που ετοίμαζαν οι Αθηναίοι για τη Σικελία. Αυτή η φράση έχει σταθεί ο πονοκέφαλος των μεταφραστών του Θουκυδίδη. Και πώς να μην είναι, όταν η ευπρέπεια δεν έχει σχέση με το άδικο; Αυτή όμως η φράση, λεχθείσα από τον πρώτο και μεγαλύτερο δάσκαλο της διπλωματίας, τον ιστορικό Θουκυδίδη, είναι ακριβώς αυτή που 70 χρόνια τώρα δουλεύουν ασταμάτητα με σύστημα και μέθοδο οι βόρειοι γείτονές μας. Το άδικο, το οποίο και βεβαίως γνωρίζουν πολύ καλά, χρειάζεται έρεισμα. Χρειάζεται περιτύλιγμα. Και το περιτύλιγμα είναι η ευπρέπεια. Και αφού το άδικο ενδυθεί το ευπρεπές, παύει να αποτελεί άδικο. Μετουσιώνεται σε δίκαιο. Και το δίκαιο με τη σειρά του γεννά αυτόματα την αξίωση. Και η αξίωση από κάπου πρέπει να ζητηθεί. Και ζητείται από αυτόν που μπορεί να  στο δώσει. Και όταν γεννήθηκε  στους Φυρόμιους η σατανική αυτή σκέψη, το ζητούσαν από την τότε Σοβιετική Ένωση. Τώρα, που εξέλειπε η «δικαιοδοτική» αυτή δύναμη, κατέφυγαν  στην Αμερική, την Γερμανία  και  στον Ο.Η.Ε. ο οποίος οργανισμός έχει μεταλλαχθεί κι αυτός σε Οργανισμό Χωρισμένων Εθνών πλήρως ελεγχόμενος από Αμερική και Αγγλία. Μην ξεχνάτε το σχέδιο Ανάν για την Κύπρο, το Κόσσοβο, τη Βοσνία και τη Φυρόμια με τις προτάσεις του Νίμιτς.
Τελικά οι μόνοι που δικαιούνται να έχουν προτάσεις, είμαστε εμείς και προτάσεις δεν έχουμε. Και πώς να έχουμε εξ’ άλλου όταν ευτραφής υπουργός πολιτισμού παλαιότερης κυβέρνησης σε επίσκεψη του προέδρου της Περσίας έκανε εν πλήρη γνώση του δύο ατοπήματα. Πρώτον δέχθηκε ν’ αφήσει να φωτογραφηθεί ο Πέρσης μόνος του, όπως το ζήτησε μάλιστα ο ίδιος ο επισκέπτης, μπροστά  στον Παρθενώνα σαν άλλος Ξέρξης, και αφού έτσι ζήτησε, ουδείς σκέφτηκε να τον οδηγήσει να φωτογραφηθεί λίγο παραπλεύρως του Παρθενώνα  στα τείχη της Ακρόπολης που βλέπουν προς την αγορά. Εκεί λοιπόν υπάρχουν μέχρι σήμερα εντοιχισμένοι οι σπόνδυλοι από τους κίονες του Ναού της Παλλάδος Αθηνάς που κατέστρεψε ο πρόγονός του το 480 π.Χ., για να θυμίζουν, κατά τη σκέψη και εντολή του Θεμιστοκλή,  στους Αθηναίους τη βαρβαρότητα των Μήδων.  Δεύτερον, άκουσον άκουσον, συζητούσε πρόταση και σκέψη να ανεγερθεί  στον ιερό τόπο του πεδίου της μάχης του  Μαραθώνα, τύμβος -- μνημείο για τους νεκρούς των εισβολέων Περσών του 490 π.Χ.. Οι ηρωικά πεσόντες Μαραθωνομάχοι και ενταφιασμένοι εκεί,  από τους τύμβους των θα εγείρονταν και θα μετοικούσαν αηδιασμένοι και ντροπιασμένοι.
Και επειδή πλέον έχουμε χάσει το μυαλό από το κεφάλι μας, και επειδή πάψαμε πλέον να «φιλοκαλούμεν μετ’ ευτελείας και να φιλοσοφούμε άνευ μαλακίας» (Θουκ. 2.40), αλλά με πλήρη μαλακία που μας πήραν χαμπάρι και οι γύφτοι Φυρόμιοι, ο Νίμιτς και η όμορη ηγέτιδα δύναμη όλων των χωρών του κόσμου άρα και της δική μας χώρας, ακούστε και κρατηθείτε. Η Αμερική και η Φυρόμια με τον εγκάθετό τους Νίμιτς, δεν πρότειναν το 2005 τυχαία την απαγόρευση της χρήσης του γεωγραφικού όρου Μακεδονία από την πατρογονική μας  γη της Μακεδονίας και χρήση μόνο από τους Φυρόμιους. Είναι άριστοι γνώστες της Αριστοτέλειας Λογικής μαζί βεβαίως, δυστυχώς  με τη γνώση τους,  ότι αγνοούμε πλήρως και το Θουκυδίδη.
      Λέγει λοιπόν ο Αριστοτέλης στη Λογική του: « μία δε έστι κατάφασις και απόφασις η εν καθ’ ενός σημαίνουσα», δηλαδή επί παραδείγματι, το «λευκό» σημαίνει ένα και μόνο πράγμα. «…ει το λευκόν εν σημαίνει» (Αριστ. ΠΕΡΙ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ 18a 12-13 Εκδ. Αρμός) και συνεχίζει. «ει δε δυείν εν όνομα κείται, εξ ων μη εστίν εν, ου μία κατάφασις.» που σημαίνει, αν ένα και μόνο όνομα χρησιμοποιείται για δύο πράγματα, από τα οποία δεν προκύπτει ένα και μόνο, τότε η κατάφαση δεν είναι μία και μόνη [ούτε άλλωστε και η άρνηση].
Εδώ ας σταθούμε, και ας ερμηνεύσουμε με το μυαλό του Αριστοτέλη αφού σε μας δεν υπάρχει όπως φαίνεται, τι κρύβει η πρόταση αυτή των λωποδυτών Φορόμιων και των προστατών τους Αμερικανών και τώρα των επισπευδόντων Γερμανών. Τα ποτάμια και τα βουνά δεν ονομάζονται μόνα τους, δεν λέγουν, ονομαζόμαστε Μακεδονία, Όλυμπος κ.τ.λ.. Οι άνθρωποι που τα κατοικούσαν και τα κατοικούν τα ονόμασαν Μακεδονική γη. Ήταν Ηρακλειδείς δηλαδή Δωριείς, επομένως Έλληνες, που μετείχαν του κοινού των Ελλήνων κι αυτοί ονόμασαν τον τόπο που κατοικούσαν Μακεδονία, εξ ου και οι κάτοικοι Μακεδόνες, όπως Αρκαδία-- Αρκάδες, Θεσσαλία --Θεσσαλοί, Θράκη -- Θράκες κ.τ.λ.. Επειδή τώρα, ένα μέρος του εδάφους που κατοικούν οι Σκοπιανοί και κατέχεται απ’ αυτούς, ανήκει  στα εδάφη που χιλιάδες τώρα χρόνια οι Έλληνες κάτοικοι ονόμασαν Μακεδονία, και επειδή αυτοί, δηλαδή οι Σκοπιανοί, είναι απροσδιορίστου φυλής και εθνότητος, στερούμενοι ενιαίας γλώσσας, καταγωγής και ιστορίας, δεν έπραξαν το αυτονόητο και ίσως θεμιτό να υιοθετήσουν την ελληνική γλώσσα, αφού Έλληνες δεν είναι, αλλά κατασκεύασαν μία δική τους γλώσσα που την ονόμασαν Μακεδονική, τους εαυτούς τους Μακεδόνες και τη χώρα τους Μακεδονία. Έλα όμως που το 90% της Μακεδονικής γης κατοικείται από Έλληνες και τον προσδιορισμό αυτό τον χρησιμοποιεί μεγάλο μέρος του Ελληνικού πληθυσμού ως Μακεδόνες; Αυτόματα, υπό ένα και το αυτό όνομα Μακεδονία, κατά την Αριστοτέλεια Λογική, έχουμε δύο διαφορετικά πράγματα τα οποία δεν συνιστούν ένα ενιαίο πράγμα στο οντολογικό επίπεδο, οπότε η πρόταση η οποία φέρει το όνομα αυτό, για περισσότερα λογικά ασυμβίβαστα πράγματα, δεν είναι λογική πρόταση και ως μη λογική δεν έχει κατάφαση ή άρνηση μονοσήμαντα. Τότε είναι λογική πρόταση, όταν αναλυθεί στις αντίστοιχες με τα πράγματα που καλύπτει το κοινό όνομα προτάσεις. Τότε όμως, όπως πρόκειται για περισσότερες προτάσεις, θα πρόκειται για περισσότερες καταφάσεις ή αρνήσεις. (Σχόλια, Η. Νικολούδη, Λογική Αριστοτέλη, Εκδ. ΚΑΚΤΟΣ)
      Η Αριστοτέλεια αυτή Λογική, μοναδική και ενιαία για όλο τον κόσμο, οδήγησε την απίστευτη πλεονεξία για την κλοπή των πάντων. Συνεργάστηκαν οι λωποδύτες Σκοπιανοί με τον προστάτη τους και συνεργό Νίμιτς το 2005, και έκαναν την πρόταση Δούρειο Ίππο σε μας που κοιμόμαστε τον ύπνο του αφελή, και πρότειναν την ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας – Σκόπια» με την παράλληλη απαγόρευση της χρήσης του όρου Μακεδονία από εμάς που αυτοδίκαια χρησιμοποιούμε εδώ και χιλιάδες τώρα χρόνια. Δηλαδή, το όνομα Μακεδονία, κατά τη Λογική του Αριστοτέλη,  θα μπορούσαν να το χρησιμοποιήσουν μονομερώς  στο ακέραιο και  στο άρτιο οι Σκοπιανοί κλέφτες, μόνο αν σημαίνει ένα και μόνο πράγμα. Αφού όμως είμαστε και εμείς που το χρησιμοποιούμε, πρώτοι και μόνοι και λεηλατημένοι, και επειδή απ’ αυτούς τους δύο λαούς, «μη έστι εν», ένας και μόνος λαός, δεν μπορεί να καταφάσκει το όνομα Μακεδονία προς τον ένα μόνο λαό, «ου μια κατάφασις». Άρα, επειδή πρέπει να ολοκληρώσουμε και τελειοποιήσουμε  την κλοπή μας, ας απαγορεύσουμε  στους Έλληνες να χρησιμοποιούν την ονομασία αυτή. Αυτή την πρόταση δεν έκανε και ο Μπουτάρης για ό, τι λέγεται σήμερα Μακεδονικό; Αεροδρόμιο, ΚΤΕΛ, Χαλβάς και τόσα άλλα;
      Τον Απρίλιο του 2005, όταν έγινε η πρόταση αυτή, στο πνεύμα της επιεικείας και της διαλεκτικής αλλά μη λογικής, εμείς ως Ελλάδα, άκουσον –άκουσον,  είπαμε ότι αποτελεί βάση διαπραγμάτευσης. Οι Σκοπιανοί όμως δεν απάντησαν. Και γιατί να απαντήσουν άλλωστε αφού βρίσκονταν σε πλήρη συνεννόηση με τον Νίμιτς. Πήγε ο κ. Μολυβιάτης στην Αμερική, έδωσε ότι ήθελαν οι Αμερικανοί για το Κόσσοβο, αγόρασε και τα F 16, του πέταξαν ένα ξεροκόμματο με τη στασιμότητα  στο Κυπριακό, έκανε τα αστειάκια του με την Κοντολύσσα Ράϊς μπροστά  στην κάμερα, και απήλθε ευχαριστημένος. Άμ δε. Οι Αμερικανοί εφαρμόζοντας τέλεια την πάγια αρχή της διπλωματίας, αυτή που διαλαλεί ο Θουκυδίδης 2.500 χρόνια, «οις ει ξυγχωρήσετε, και άλλο τι μείζον ευθύς επιταχθήσεσθε ως φόβω και τούτο υπακούσαντες»(Θουκ. 1.140),  το οποίο σημαίνει, και αν ενδώσετε  σ’ αυτό, ευθύς θα σας δοθεί κι’ άλλη και μεγαλύτερη προσταγή, με την ιδέα πως από φόβο τους υπακούσατε και σε τούτο. Και δεν κάνει μόνο τη διαπίστωση ο Θουκυδίδης. Συνεχίζει και δίνει και τη λύση που είναι, «απισχυρισάμενοι δε σαφές αν καταστήσετε αυτοίς από του ίσου υμίν μάλλον προσφέρεσθαι.» όπερ σημαίνει, αν όμως αποκρούσετε την αξίωσή τους με αποφασιστικότητα, θα τους δώσετε να καταλάβουν καθαρά πως πρέπει ν’ απευθύνονται σε σας σαν προς ίσους.»
      Και την αλήθεια αυτής της διπλωματικής αρχής, μάλλον την διέγνωσα  στις δηλώσεις του κ. Μολυβιάτη τότε, αφού Κοτζιάς δεν είναι ο κ. Μολυβιάτης,  όταν ήρθε η καινούργια πρόταση για το Σκοπιανό. Την απέρριψε μετά πολλών επαίνων. Δεν αρκούν όμως οι δηλώσεις. Χρειάζονται και θετικές ή μάλλον αποφασιστικές ενέργειες. Όπως αυτοί μας εξαπατούν για τα συμφέροντά τους, έτσι και εμείς με αποφασιστικότητα να ασκήσουμε τα βέτο μας όπου χρειάζεται, να θεωρήσουμε αιτία πολέμου κάθε μονομερή ενέργεια των γειτόνων μας σε βάρος των εθνικών μας δικαίων, να εφαρμόζουμε το «προεπιβουλεύειν» και να μην αδρανούμε ούτως ώστε να το εφαρμόζουν οι άσπονδοι «φίλοι μας» γείτονες  Τούρκοι, Σκοπιανοί και Αλβανοί επήλυδες της περιοχής και των εδαφών μας.  Ας ακούσουμε έστω και μια φορά τους προγόνους μας που μας φωνάζουν, «Εκ πολέμοu μεν γαρ ειρήνη μάλλον βεβαιούται». (Θουκ. Α. 12,4) Η αποφασιστικότητά μας αυτή, θα τους αποτρέπει να καθίστανται συνεχώς και αδιαλείπτως «ευπρεπώς άδικοι»!!
Δράμα 20/5/2018

1 σχόλιο:

  1. Kudos Christo. I would describe your article as an Aristotelean Breeze and a good surprise. Not all is lost.
    And to add one more arguement in this insane name dispute in terms even a child would understand, I will quote Parmenides; what it is, it is. And what is not, is not.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.